De vorige post is een beetje ingegeven door de aanwezigheid van Carole King in Later met Jools Holland. Ik kan bozig uitroepen: ik wil geen autobiografisch gezemel, ik wil rock'n'roll. Of rhythm & blues, want ik ben het eens met collega Johan Alverman dat Carole King dit uitstekend kan schrijven/componeren. (In de echte betekenis dan, nietwaar).
Dan denk ik aan haar beste solosingle, het adembenemende Road to nowhere, uit 1966 (welk jaar anders, zou ik bijna zeggen) - en wat lees ik op het net?
Het gaat over haar scheiding met Jerry Goffin.
Ik geef het op.
Of zo.
Op de oorspronkelijke single van Road... is Carole King's auteursversie de B-kant. Ik zou het een tegenstrijdige boodschap vinden als geliefde, of kandidaat ex-geliefde.
Het is een van de soulfulste nummers van Dusty Springfield. 1965.
Going back. Ook Goffin-King. Wat een filmpje.... (relativeert wel de droevige strekking). 1966.
It might as well rain until September, oorspronkelijk 1962, gekoppeld aan rerelease van Road to nowhere in Groot-Brittannië in 1966 en toen als "eigenlijke" A-kant weer regelmatig op de radio (daar ken ik het van).
Road to nowhere is niet te vinden en ik zet het er niet bij, zeg ik nog maar even. Nee, het heeft niets te maken met het nummer van de Talking Heads.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten