François HaverSchmidt zag in het destijds nieuwe verschijnsel van de lantaarnpaal ook een ding waaraan kapitalisten opgehangen konden worden bij de juiste mate van volkswoede. Tja, dat was in die verder zo onverlichte negentiende eeuw. Hij werd niet geschorst als dominee. En toegegeven, hij had iets met hangen...
Mijn Fries is niet wat het nooit geweest is. Licht-zoete en dus verraderlijke, tamelijk hoog-alcoholische drank als port drink je wel uit een fles, lijkt mij. Kruidenbitter niet. Ik zou trouwens Boomsma prefereren, maar dat zal wel niet passen in het metrum.
Heet Betsy echt Beitske in het Fries? Ik zie mij nog niet verliefd worden op iemand met zo'n naam, maar ik geef toe dat dit een oneerlijk oordeel is. Haverschmidt/Paaltjens in de taal waarin hij niet dichtte.
OAN BEITSKE
It heucht my as de dei fan juster. Op it gers
yn in betsjoenend' achteleaze hâlding lei
dyn lang en licht figuer, wylst d' oare minsken rês-
tich 't park ynkui'ren. 't Wie in skriklik hite dei.
Do holdst myn flesse tsjin dyn roazelipkes, jong
en blier. Drystmoedich as in gleone hertebok
troch 't jûnich gea, sa hetsich en sa hymjend sprong
dyn swiete strôte op en del by elke slok.
En ik, prinshearlik lynjend tsjin 't fermôge hout
fan in stôkâlde iik, ik kaam net út 'e rie
wat smaak it lot wol hat, dat oan in flesse jout,
wat inkeld yn 'e dream myn mûle tute hie.
O hie it needlot net allinne koel en kâld
ferstân, mar ek in waarm gefoel - dyn sêfte hân
hie fuort de flesse, doe't dy leech wie, ta it wâld
ynkeild, en op myn lippen hie dyn mûle brând.
No dronksto inkeld 't fleske leech, ferjittende
dat d' ynhâld nochal koppich wie - fan Sonnema -
en foelst doe yn in djippe sliep, net wittende
dat ik in see fan triennen oer dy útstoart ha.
Vertaling: Jacobus Knol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten