28 april, 2009

Het alledaagse vanzelfsprekende geweld


Zolang er slachthuizen zijn zijn er slagvelden, zolang dieren gemarteld worden zullen mensen gemarteld worden. Met berichten over het vergassen van ganzen op Texel en het doodknuppelen van pasgeboren kangoeroes in Australië - het knuppelen van zeehonden in Arctisch Canada nog niet voorbij - lijkt het mij niet te weerspreken.

De beste manier om dit geweld te keren is het geweld tegen te gaan. Geweldloos in ieder geval. Ik denk ook dat verwijten ten aanzien van mensen die bij de bioindustrie werken alleen verharding in de hand werken.
Maar leest u zelf en trek uw conclusie en bekijk deze site verder.

En natuurlijk moet het afgelopen zijn met het vereenzelvigen van verzet tegen diermisbruik/-mishandeling met terrorisme. Maar hier is dezelfde geweldslogica ook omkeerbaar: zolang Diego Garcia, Guantánamo of Abu Ghraib, zolang ook vivisectielaboratoria en slachthuizen.

Het moet eigenlijk dagelijks voortdurend gezegd worden: dit regime kan niet verder. Het eerste slachtoffer van de zogenaamde gloednieuwe varkensgriep in Mexico woonde vlak bij een "varkensbedrijf" dat een miljoen varkens per jaar "verwerkt". 2 april - nog geen maand geleden dus.

Geen opmerkingen: