Eigenlijk zocht ik Wim de Bies troostrijke versie van het verschrikkelijke Nothing compares 2U bij het volgende ("Het komt toch wel goed"), maar die is niet te vinden. Dan deze twee die mij zelf bijzonder raakten bij eerste gehoor: de herkenning van de ellende "een nieuw meisje" te moeten zoeken terwijl dat helemaal niet is wat je wilt - en "you might say I was taking it hard when you wrote me off with a call". In de oorspronkelijke uitvoeringen zijn beide nummers ruim binnen de twee minuten afgerond. Wat valt er meer te zeggen?
Ik ben geen ideoloog namens de heersende klasse, integendeel, nietwaar... Daarnaast streef ik er ook naar geen grote inconsistenties in mijn redeneringen te laten sluipen. En verder vermaan ik niemand. Gesteld dat iemand het hoort of leest.
Maar het is een slechte ideoloog die haar persoonlijke verdriet niet buiten het vertoog kan houden dat zij namens de partij van Kok en Bos uitblaat. Zij is afgedankt door de Geliefde:
Ik ben nog steeds niet helemaal over die breuk heen. Hij is toch de man die bij mij de luiken heeft opengezet. Hij reikte me ideeën aan, hij bracht me op andere gedachten. Hij was ook degene die dacht dat ik in New York goed zou gedijen. Dát heeft hij in ieder geval wel goed gezien. Soms denk ik: hoe kan hij nou niet meer van mij houden? In die vraag ligt het antwoord eigenlijk al besloten: natuurlijk houdt hij nog van mij.
Ik zou mij een bruut vinden als ik hierop schreef: "Nee, dat doet hij niet meer." Er zal altijd een rest overblijven, menselijkerwijze gesproken. Maar ik weet niet of deze menselijkheid nog wel gangbaar is, en zeker niet of zij er altijd nog wel is. Veel mensen zullen het leven vooral aankunnen door een hoop te vergeten, inclusief hoe hun relatie ooit begonnen is - op welke zelfgeschapen ruïnes deze gebaseerd kan zijn bijvoorbeeld.
Het merkwaardige van de geciteerde ideologe is dat zij verder in alle opzichten de door het kapitaal gewenste Alzheimer predikt, inclusief waarschijnlijk het Gezond Functioneren In Vergeten ten aanzien van eigen relaties. En dan zoiets over jezelf loslaten.
Ik geef geen naam of link, u kunt er zelf wel uitkomen.
Een angstkreet? Exhibitionisme? Overschreeuwen van eigen onzekerheid?
Zelfs bij het uitkramen van de heersende ideologie gaat niets meer goed dezer dagen.
George, ga je gang...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten