28 maart, 2009

RG de 50-quidman schrijft een liefdesbrief in het zand


Endless sleep, Jody Reynolds - er is een tekstvariant waarin de zee de zanger uitnodigt zich bij zijn liefste te voegen, en dat doet hij dan. Maar nu dus niet die spookachtige versie...


Een nummer op grond waarvan ik bereid zou zijn het op te nemen voor Pat Boone, Moody river. Nu ik het naast Jody Reynolds zet weet ik ook dit niet meer zeker. In de plomp springen omdat je een keer vreemd bent geweest - christelijke familiewaarden? Die passage was de enige die mij ontgaan was. Tot nu toe.

Dat de witte VS afstand wilde nemen van Pat Boone (die campagne heeft gevoerd voor Bush II, wat moet ik nog zeggen?) bleek al uit de film Good morning Vietnam. Vertaalde Boone dan niet zwarte muziek voor een wit publiek? Misschien wel. Hij is er niet armer van geworden. En niet minder rechts. Maar als ik moet kiezen tussen James Taylor en Pat Boone dan twijfel ik niet, ook al is de eerste vast een liberal.


De definitieve versie van How sweet it is. Jammer dat er geen filmbeeld is van Jr. Walker met uitpuilende blazerswangen...

Geen opmerkingen: