De Britse Maagdeneilanden zijn een toonbeeld van politieke rust, krijgen we ter geruststelling te horen. Zo geheel anders dan Guadeloupe, maar dat is dan ook geen belastingparadijs.
De stakingsbeweging is wel degelijk aangeslagen en geïnitmideerd door de eerste, enige dode die gevallen is, Jacques Bino, die zondag 22 februari begraven is.
De Britse Maagdeneilanden - van Tortola had ik tot vanochtend nog niet gehoord, nu blijkt het verknoopt met IJslandse banken en onder andere Nederlandse bv's (?) en Joost mag weten wat, en het duizelt mij.
Het dagelijkse crisisnieuws lijkt een tactiek in het opbouwen van een permanent rampenkapitalisme. Goede gelegenheid om in Ierland de lonen te bevriezen en de pensioenpremies op te jagen - terwijl overal tegelijkertijd gedreigd wordt dat de pensioenen waarvoor de premies betaald zijn "gesmolten" zijn. 120.000 mensen vulden de straten van Dublin, zaterdag 21 februari.
In het zelfde weekeinde is een einde gemaakt aan de bezetting van ministeries in Madagascar. Tot nu toe zijn de grootste protestbewegingen in etymologisch-letterlijke zin geïsoleerd, dus: spelen zich op eilanden af. Hoe lang blijft dit zo?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten