De revolutie zal niet gesubsidieerd worden. Ik hoorde er net van via mijn makkers bij Wisconsin Prison Watch.
"De revolutie". Het taaie, soms zelfs saaie werk van kantoor houden, bellen, blaadje in elkaar zetten en uitgeven, alles wat er bij een actieclub kwam of komt kijken, kost geld. En dit geld komt meestal van goede of zelfs gulle gevers m/v. Er lijkt mij geen bezwaar tegen.
Eerlijk gezegd hebi ik het mij de eerste jaren niet eens afgevraagd waar het geld vandaan kwam om allerlei dingen te ondernemen. Medestrijders met (een beetje) inkomen legden wat neer. Er zal ook van fondsorganisaties als X-Y steun gekomen zijn. En direct of indirect zal de opbrengst van collectes in kerken ook geholpen hebben.
Wat ik nooit heb leren verdragen is het Nederlandse gemak waarmee subsidie van de overheid geacceptererd, zelfs aangevraagd kon worden. De ideologische rechtvaardiging kan ik nog wel bedenken: ze kunnen het beter aan ons geven dan aan de wapenindustrie. Maar zo werkt het niet, je blijft niet onafhankelijk als je afhankelijk wordt van geld dat de staat afperst. En het is te merken geweest aan de zogenaamde verzakelijking, het realistisch worden, het ideologisch in de pas gaan lopen, de bekering tot de Markteconomie van hele sectoren van het actiewezen van de late jaren zestig en de jaren zeventig.
De revolutie wordt niet gesubsidieerd. Wie zich nog revolutionair achtte werd hoe dan ook gekocht.
Tot op het punt waarop de gesubsidieerden de tegenstanders van de revolutie werden. Het is sluipend maar gestaag en zeker gegaan.
In de VS gaat het niet eens om subsidie van de overheid, maar om werkelijk (semi-)particuliere fondsen. Maar ook deze moeten naar de mond gepraat worden op den duur.
Een opwekkingskreet op de maandagochtend....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten