Sinds enige tijd heb ik de beschikking over een heel grote tuin, misschien de grootste die ik ooit gehad heb. Welgemoed heb ik wat zaaibedjes gereedgemaakt en al spoedig zag ik resultaat: een regeltje of twee worteltjes. Het gemakkelijkste dat er te kweken is op zandgrond, naast (eko-)piepers, waarvoor men gewoon de uitgelopen aardappelen die je toch al hebt in de grond kunt stoppen. Altijd resultaat.
Na een week waren de opgekomen worteltjes weg. Zelfs met de piepers is het niets geworden. De pruimenboom leverde precies twee pruimen op. De aalbessenstruik een schoteltje. De druif twee schoteltjes - die al snel tot krenten verschrompelden en tenslotte aan de aarde teruggegeven zijn. Wat is er allemaal misgegaan?
Voor het zaaigoed heb ik een rijtje schuldigen. Vrij rondlopende kippen en zeer drukke merels. Maar merels heb je bij zowat iedere tuin, dus ik weet niet zeker of ik hun de schuld kan geven. De kippen lijken mij een betere verklaring.
Er is precies een ei gelegd in de tuin, door een kip. Toen we het ontdekten was het al aan het wegrotten, want de kip gaat daar echt niet op liggen broeden.
Dit jaar beter dan maar, hoop ik. Maar het is wel raar om te moeten klagen over loslopende kippen, terwijl het hun toch juist zo gegund moet worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten