In het boek Rood Verzetsfront worden enkele personen genoemd als zijnde lid van wie ik dit niet geweten heb of weet, en die ik in latere gedaanten heb leren kennen. De een wipt het ene flesje bier met het volgende open. De ander stak de ene joint aan met de andere en is apestoned van zijn fiets gevallen waarbij zijn hoofd tegen een stoeprand terechtkwam en hij heeft zijn laatste levensjaren gaga in een inrichting doorgebracht.
Goedgedisciplineerde gewapende-strijders voor een betere maatschappij hoefde men bij het RVF niet te zoeken. Des te beter, tot op zekere hoogte.
Dan lees ik op pp. 71-72:
Het theoretisch niveau bleef ... van een bedroevend allooi. Met het laten lezen in alle afdelingen van Franz Fanons (sic-AdR) De verworpenen der aarde, Felix Greenes De vijand en George Politzers Beginselen van de filosofie werd in ieder geval een poging ondernomen de scholing ter hand te nemen. Overheersend was het standpunt dat de gevangenis een goede plek was om te gaan studeren.
Zozeer heeft het Rood Verzetsfront deze maatschappij liefgehad dat het de gevangenis een goede plaats om te leren vond. Van de genoemde titels ken ik er twee, die ik eigenlijk geen van beide ter aanbeveling zou noemen. Per slot van rekening noem ik hier het lijstje voor deze tijd, misschien is er alweer wat bijgekomen of afgegaan, maar Frantz-Fanon en Greene zou ik op zijn minst secundair noemen. En van Politzer heb ik nog nooit gehoord. In de periode waarnaar de passage verwijst volgde ik werkcolleges (wetenschaps-)filosofie en werd ik ingeleid door onder anderen Russell en Van Peursen - daarnaast las ik bijvoorbeeld Dietzgen, iemand die ik wel op scholingsbijeenkomsten zou verwachten maar niet van gewapende-strijders dus. Ik heb in die tijd zeker ook Althusser gelezen, maar die was mij te partijcommunistisch.
Ik kan niet beloven dat ik er zelf aan ga beginnen, maar Politzer is direct vanaf het beeldscherm te lezen, hier, een scholingsboek van de PCF, bij Pegasus vertaald in 1960. Ik verwacht er eerlijkgezegd niets van belang bij en heb niet het gevoel er iets aan gemist te hebben.
Bedroevend theoretisch allooi, inderdaad. En was dat maar alles.
Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten