Roel van Duijn is waarschijnlijk nog steeds Nederlands bekendste anarchist - dat hij in de fuik van GroenLinks is gezwommen en zijn jaren heeft uitgediend tot het pensioen (nu dus) als godbetert deelraadslid, het maakt niet uit. Al heeft het 't mij wel moeilijk gemaakt hem serieus te blijven nemen omdat het er naar uitzag dat de oude rancuneuze commies in die club hem natuurlijk niet in de ere- en zelfs niet in de eerste divisie wilden opstellen. En dit was te voorzien, maar goed, het kwijtspelen van trotskistische mollen rond De Groenen (via Amsterdam Anders - ze zijn nu weer naar de SP) vergde ook nogal wat energie, en waartoe? Tja - een Groen Nederland? Al dan niet in samenwerking met de Partij voor de Dieren?
Wilde hij misschien niet meer? Hij liet tenslotte nogal duidelijk blijken dat hij geplaagd werd door liefdesverdriet.
Wie niet, bij tijd en wijle? Is het wereldschokkend? Het is verdrietig dat het komende nummer van De AS als thema liefde heeft en dat er niet serieus aan gedacht is hetzij Roel van Duijn zelf om een bijdrage te vragen of om in ieder geval aandacht aan zijn liefdesverdrietproject te besteden. Gêne over het ook weer breed uitgemeten verhaal van zijn Russische bruid?
Van Duijn is van grote betekenis geweest voor de stad Amsterdam en voor Nederland. Door zijn rol in Provo en Kabouter, bewegingen die het verstarde burgerlijke milieu van de jaren vijftig in Nederland wisten op te schudden.
Afgezien van de hemeltergende kletskoek, besloten in de tweede geciteerde zin - zou ik bij mijn leven een dergelijke nabeschouwing willen meemaken? Onder de vleugels van Femke Halsema, die er achter is gekomen dat ze dol op winkelen is - net weer te laat, maar daar ben je GroenLinks voor - dit alles op niet-winkeldag?
It's all over, didn't even cry, I just stopped living when you said goodbye (een treurig Everlynummer dat nu nog niet als filmpje te vinden is).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten