Ruim een maand geleden, maar niet meer dan drie weken voordat het regime-Balkenende zijn hoogverlichte wetgevingskunsten over Nederland uitstortte aangaande paddestoelen plaatste ik deze eigen foto hier. Misschien moet ik nu naar het politiebureau om de groeiplaats van deze per 1 december verboden sporendrager te vermelden, maar misschien is het ook wel onbegonnen werk. De vliegenzwam is in kaart gebracht - de zorgen over de afnemende algemeenheid blijken ongegrond.
Afgezien van de ruime verspreiding over Nederland - de zwam ontbreekt alleen op de echte kleigronden, verder is hij overal te vinden - is opvallend dat de grootste concentraties in beschermde natuurgebieden zijn, met name de Hoge Veluwe en de duinen. Nu weten we inmiddels wel dat beschermd niet zo beschermd is als beschermd klinkt - vraag het de zwijnen en de damherten, voorzover nog in leven -, maar denkt men nu echt met gif de grond van deze natuurgebieden zodanig te gaan doorwoelen en vergiftigen dat deze amaniet er geen kans meer heeft? Hij staat niet op de rode lijst, maar er is wel jurisprudentie over dat je hem niet zomaar mag plukken, dus hij mag beschermd geacht worden.
Hoe geschift Nederland aan het worden is, is mij weer eens ontgaan, in dit geval wel jammer.
In dit filmpje laat onze vriend Knoops zijn licht schijnen over de internationaalrechtelijke implicaties van het verbod dat op stel en sprong is doorgevoerd. Enfin, het geheel spreekt voor zich.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten