Een bewonderaar van de Reichsführer maakt kans op een zetel in het Israelische parlement. Voor de zekerheid: een Jood, en niet een lid van een marginaal partijtje maar van de Likoed die waarschijnlijk de volgende regering zal vormen. Hij stond op een alleszins verkiesbaar te achten plaats, maar is gelukkig toch gedegradeerd.
Er worden veel woorden gebruikt ten aanzien van Israel die ik ongepast vind en die voor het effect gebruikt worden. Genocide op de Palestijnen? Nee - vertroebel de zaak niet, wat hun wordt aangedaan is erg, maar het is geen genocide. In Duitsland in een bepaald soort linksige kringen populair: Opfer der Opfer (ook over de Palestijnen) - het is een verwerpelijke uitdrukking en zienswijze.
Ook over "apartheid" aarzel ik. Maar anderzijds drukt het wel de tendens uit. En vergeet niet waar het is uitgevonden: in de Verenigde Staten, de witte Zuidafrikanen hebben het dankbaar gekopieerd - en de Verenigde Staten zijn zulke goede vrienden van Israel...
Als je zowel de voortdurende oorlogsgezindheid van Israel verwerpt als veel van wat er tegen ingebracht wordt, ziet de wereld er moeilijk uit. En ja, de islamitische wereld heeft wel degelijk het Europese antisemitisme overgenomen, ook Iran, ook Pakistan enzovoort. Ultrarechts lijkt onstuitbaar.
De vergelijking van Gaza met het Warschause ghetto dringt zich inmiddels wel op. Maar het kan slechts een vergelijking blijven, geen gelijkstellen.
Het nationalisme, de staatsvergoding, het racisme - de ingrediënten van de Likoedideologie zijn er allemaal. Dus misschien moest de uiterste consequentie van de ultrarechtse stroming in Europa toch ook eens in Israel opduiken.
"Ik woon in een treurig deel van de wereld," mailde een Israelische intellectuele-vriend mij een tijd geleden. Daar is niets te veel mee gezegd.
Feiglin - met zo'n naam kan het natuurlijk ernstig mis met je gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten