Balkenende en Blairite Amos die plotseling oproepen tot sluiting van het concentratiekamp Guantánamo - durven ze nu? Maar goed, de vraag die zich als vanzelf aandient is: staatshoofd is wel heel wat, maar hoeveel ministers met een donkerder-dan-roze huidskleur heeft voormalig-koloniaal Europa nu eigenlijk al voortgebracht? Voor Nederland weet ik alleen twee staatssecretarissen namens de LPF in Balkenende-I te bedenken. Bijlhout, die geen dag in functie is geweest, en Phoa, die goed een half jaar heeft gediend. Dat was het lijstje.
Zelfs de grootste groep in Nederland met een (post-)koloniale immigratieachtergrond, mensen met een Indische "connectie" hebben naar mijn weten geen minister of staatssecretaris opgeleverd. Misschien kan het ook eens rechtgezet worden.
De enige "Indische" minister heeft nebbisj net het halve jaar volgemaakt en had geen gekozen vertegenwoordigend lichaam tegenover zich: Pangeran Adipati Soejono .
Na ruim 65 jaar mag op dit punt ook wel eens iets verwacht worden, en officiële commentaren over de verkiezingen in de VS zouden best wat terughoudender kunnen zijn.
Niet officieel zijnde kijk ik wel even met verbazing en opluchting terug naar vier jaar geleden. Nee, ik had het niet durven - hopen, kan ik toch wel zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten