Zou de Law Lord die de doorslag gaf bij het afwijzen van de rechten van de Chagossianen echt een ogenblik wakker liggen van het verdriet van wie hij dit aandoet? John Pilger lijkt te denken van wel. Van iemand die stelt dat de staat bepaalt of je mag wonen waar je woont verwacht ik dit in het geheel niet. Daarnaast is het mogelijke wakkerliggen niet in overeenstemming met de opvatting over Chagossianen als unpeople - geen volk, maar ook: geen mensen. Niet dat hun (on-)menselijkheid veel zal uitmaken. Ik moet denken aan het verhaal van de Britse officier die een bom van het verzet op Cyprus onder zijn bed had, en daar niets van zei gemerkt te hebben. Of misschien had hij juist extra goed geslapen. Wat de inboorlingen doen doet er niet toe. En dan hebben we het in verband met Cyprus nog over Grieken...
Pilger haalt de Britse historicus Mark Curtis aan met betrekking tot Chagos, maar niet alleen tot deze getergde archipel. Curtis kan met recht en reden de zich noemende Britse historici en journalisten aanklagen, die zich niet geïnteresseerd tonen voor wat eenvoudigweg in de archieven te vinden is met betrekking tot (post-)koloniale wandaden van het Britse Rijk, dat de laatste jaren steeds wordt afgeschilderd als verlengstuk van het VS-wereldrijk, maar we kunnen ons afvragen of dit wel het juiste beeld is.
Bij het aanbieden van hulp en het betreuren van de anti-oorlogsstemming in het land wat betreft Vietnam is het wel duidelijk. Elders streeft de Britse heersende klasse toch nog steeds haar eigen belangen na, die meestal stroken met die van de VS, bijvoorbeeld in de heroverde ex-kolonie Irak. Maar in wat toen nog Aden heette hadden de Britten nog hun eigen belang. En het helpen van het Nigeriaanse militaire regime bij zijn quick kill in Biafra was in hoge mate ten dienste van het behoud van dit koloniale maaksel en de belangen van Shell en Unilever (de voormalige West Africa Company). Curtis hierover:
At least one million people died in the 1967-70 war when the federal military government (FMG) in Lagos brutally crushed a rebellion in the separatist region of Biafra. While professing neutrality in public, the Wilson government gave FMG leader General Gowon numerous private messages of support.
Parliament was told that only "limited" and "traditional" quantities of British arms were reaching the FMG. Yet secretly, supplies were massively stepped up: 36 million rounds of ammunition, 60,000 mortar bombs, 42,000 Howitzer rounds, as well as thousands of rifles and helicopters. Dozens of armoured cars were supplied knowing that they "have undoubtedly been the most effective weapons in the ground war and have spearheaded all the major federal advances", Foreign Secretary Michael Stewart wrote.
British policy was determined by the £200m oil investment by Shell/ BP, then partly owned by the British government. Commonwealth Minister George Thomas stated that "the sole immediate British interest in Nigeria is that the Nigerian economy should be brought back to a condition in which our substantial trade and investment in the country can be further developed, and particularly so we can regain access to important oil installations".
Mark Curtis geïnterviewd in de Independent over het onvolk, de niet-mensen. Het grofste citaat, en tegelijk zo vanzelfsprekend in zijn stalinistische vorm en inhoud, is dat van een Britse hotemetoot die zegt dat de VS-basis op Diego Garcia, waarvoor de bewoners gedeporteerd zijn, zo'n bijdrage aan "vrede en stabiliteit in de regio" is.
Chris Floyd over de berichtgeving over Chagos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten