Voor mijn ogen, zonder enige schroom, strijkt een Vlaamse gaai neer op de dakgoot, om in de plantenbak te gaan hakken met (haar?) snavel, tussen de tijm. Ze vindt wat ze nodig heeft - een eikel, die bekwaam op de dakgoot opengehakt en opgegeten wordt. Zij moet mijn aanwezigheid gemerkt hebben maar is niet bang. De eikel moet zij zelf verstopt hebben. Niet veel jaren na het opheffen van de jacht is de Vlaamse gaai niet meer schuw, zoals ik ze nog gekend heb. Daarnaast kwamen zij niet voor in de stad - zij zijn in de grachtengordel (terug)gekomen na het afschudden van hun schuwheid.
Als zij hem niet gegeten had, zou ik dan een eikje naast de tijm gekregen hebben?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten