De Depressie van de jaren dertig is nooit tot een einde gebracht, tenzij men de Tweede Wereldoorlog als doelbewust einde ziet. Dezer dagen kan men zich afvragen wat voor wereldoorlog aan de nieuwe depressie een einde zou kunnen maken. Toch maar VS-Rusland?
Het overhoopknallen van een visser en wat kinderen aan de Euphraat is natuurlijk een oorlogsdaad, maar Syrië is nauwelijks bij machte te protesteren, laat staan dat het terugslaat. Hoe zou dit ook kunnen? Dus dit is ook weer niet het begin van een nieuwe frisse vrolijke oorlog.
Maar we kennen al de War on Terror, de War on Drugs, de War on Poverty is allang vergeten, dan wordt het nu tijd voor War Against Recession, kortweg WAR. Maakt niet uit wie er gebombardeerd gaat worden, bombarderen is creatieve destructie bij uitstek tenslotte. Das geht alles schon seinen kapitalistischen Gang.
De BBC heeft op de radio nu reportages over de opkomst van West-Afrika als overslagplaats van drugs van Zuid-Amerika naar Europa. De staten op de Westafrikaanse kust hebben geen van alle een marine van enig belang, en corruptie viert hoogtij. Van cracksnuivend Brazilië via Caboverde naar West-Europa is een logische weg. Tot zover de gebruikelijke racistische kletspraat.
Het verder militariseren van West-Afrika kan altijd geregeld worden, de VS waren dat toch al van plan.
En dan volgt de opmerkelijke terloopse opmerking. Londen, en speciaal de City met zijn extravagant levende beursbengels, is de grootste afnemer ter wereld van
cocaïne. Ach so...
Ligt de politie daar voortdurend op de loer? Denk het niet...
En deze gebruikers hebben ook zo hun speciale personeel om oude vrouwtjes van hun handtasje te beroven. Deze verslaafden worden bediend door de heren Darling en Brown, in Nederland door Bos en Balkenende, in de VS door Paulson en Bush, van wie al bekend is dat ze zelf ook wel een sniffje lusten.
In de details is de gelijkgeschakelde berichtgeving soms verpletterend eerlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten