Persbericht van 25 oktober, zes uur 's ochtends:
Actiegroep Sluit de Zaanse Bajesboten dringt binnen op terrein Zaanse bajesboten en beklimt kooi.
De actie is begonnen om 06.00 uur
(...)
Op zaterdagmorgen 25 oktober is een groep mensen erin geslaagd om op het terrein van de Zaanse bajesboten te komen. Met een ladder zijn ze op het dak van een zogeheten transportkooi geklommen. De kooi bevindt zich achteraan het terrein, de activisten staan op ongeveer 10 meter van de achterste boot. De dakbezetting maakt het mogelijk om contact te leggen met de gevangenen, door te roepen en te zwaaien.
Aan de kooi hangen spandoeken in verschillende talen. Zo wordt blijk gegeven van solidariteit met de opgesloten mensen: mannen die geen verblijfspapieren hebben, opgepakt in de jacht op ' illegalen', die al jarenlang steeds verder wordt opgevoerd. Deze mensen worden alleen maar opgesloten om ze met psychische druk te dwingen mee te werken aan hun uitzetting.
De actie komt om twee redenen niet toevallig op 25 oktober:
Morgen, 26 oktober, is het drie jaar geleden dat elf mensen omkwamen bij de Schipholbrand. Met deze actie blikken we vast vooruit op de herdenking van morgen.
Het Nederlandse repressieve beleid staat niet op zichzelf, maar maakt deel uit van de Europese politiek, waarin migratie wordt geweerd. Daarvoor wordt de wetgeving gelijk getrokken en wordt het steeds moeilijker voor vluchtelingen om een veilig heenkomen te vinden, waar in Europa dan ook.
Vandaag, 25 oktober, vinden elders in Europa ook acties plaats. In Denemarken is voor vandaag onder het motto “ Shut Down the Camp” de bestorming aangekondigd van het Sandholm Camp.
Waar de Europese regeringen kunnen samenwerken om de welvaart van de lidstaten van de EU voor zichzelf veilig te stellen, ten koste van de rechten en zelfs levens van vluchtelingen, kunnen activisten ook de krachten bundelen.
Stop Fort Europa, vandaag! Sluit de detentiecentra, open de grenzen! Voor een grenzeloze solidariteit!
Verslag van de actie.
Pas maandag vond ik het bericht in mijn mailbox - ik beken. Zelfs als ik aan een van de betrokken acties had kunnen meedoen (familieverplichtingen vroegen om aanwezigheid elders) weet ik niet of ik dit gedaan zou hebben. Het was zondag 26 oktober bar en boos weer, geheel anders dan in de dagen na de Schipholbrand. Om andere redenen wellicht dan degene die mij dit verslag doet toekomen van de wake doe ik hier liever niet meer aan mee - het is nog niet goed mogelijk uit te leggen waarom niet.
Verslag:
Al met al kwam ik behoorlijk geladen bij de herdenking aan. Daar stond de kmar bij de toegangsweg id’s te controleren, wat ik schandalig vond. Ik wist dat er zeker 1 man was die geen papieren had, dus ik was heel boos. Er bleef de hele avond af en toe een klein groepje kmar komen, maar eventuele versterking hield zich op buiten het blikveld van de mensen in de tent.
Ik heb moeite met de wake-sfeer, die heerst op dit soort gelegenheden, maar dat ligt geheel aan mij.
Ik heb zelf 2 x in Schiphol-Oost gezeten, 1 x na een actie en 1 x in vreemdelingenbewaring, dus ik word al snel opgefokt als ik die lelijke lijdensloodsen weer zie.
Nadat de meeste mensen naar de kerk waren gegaan, zijn we met een stel gaan lawaaien bij de cellen – we konden verbazend dichtbij komen.
Er was veel pers, al is daar niet zo veel van terug te vinden geloof ik. Ze maakten veel foto’s van een monument dat opgericht werd (een zilverkleurige ‘dode’ boom). Die boom mocht er niet staan, want het was niet aangevraagd. De herdenking ook niet, en de tent waarin zich de mensen bevonden ook niet, maar, zo zei een kmar: ‘we laten het oogluikend toe’. Jaja!
Wat me opviel, niet voor de eerste keer, is dat er door de pers nooit vraagtekens worden gesteld over het beleid an sich. Ik ga erover nadenken hoe je ze zo kunt ‘manipuleren’ dat ze dat wel gaan doen – ik bedoel, andersom kan schijnbaar het gehele NL volk worden gemanipuleerd tot het idee van: ‘ze moeten terug, vrijwillig of niet’, dus het moet te doen zijn om ze te ‘her’manipuleren.
Rampenplan had gekookt.
Er waren zo’n 50 mensen, misschien meer, verdeeld over de dag.
Het regende nogal en het was koud. De organisatie had dekens voor de mensen die het koud hadden, dat deed me heel erg denken aan drie jaar geleden, toen die mensen in dekens gewikkeld ’s nachts door die kooien liepen na de brand.
Er waren drie stillen, die alles stonden te bekijken en op te nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten