En toen kruiste mijn pad de tot vandaag mij niet bekende Alentijnse christen-anarchist António Gonçalves Correia, van huis uit handelsreiziger. Oprichter van het tijdschrift A questão social en van twee communes (kolonies?), de Comuna de Luz en Comuna Clarão. Schrijver van Estreia de um Crente (1917 - Inwijding van een gelovige) en A Felicidade de todos os Seres na Sociedade Futura (1921 - Het geluk van alle levende wezens in de toekomstige maatschappij).
Van hem is opgetekend dat hij vogeltjes opkocht op de markt om ze in het openbaar de vrijheid te geven.
Een gedicht van hem, vertaald door mijzelf (mijn kennis van het Portugees is schamel, dus ik excuseer mij bij voorbaat).
Contrast
Je zo te zien, schitterende
Zo heel lachend en lieflijk
Met lichtende lokken
Stelde ik je gelijk aan een roos
In vol en mooi april.
Maar aan je zijde, vrouw,
Zag ik een meiske
Zo heel verslagen en verscheurd
Dochter van een arme.
En ik dacht dus aan wat 'k te doen had
Voor de treurige verlatene:
De plicht steeds te strijden
Terwille van het meiske
Zo heel verslagen en verscheurd.
Meer hier.
De lacune van Portugal op de christen-anarchistische kaart is dus gevuld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten