Opdracht vreemdelingen uit te roeien

Toen op Autumnwatch een muntjak, gesignaleerd in Birmingham, aan het woord kwam drong tot mij door dat er een goed-vaderlandsche paniek geweest is over dit dier, maar dan onder de naam blafhert. Het heeft de komkommertijden overleefd, en blijkbaar zodanig dat het helemaal geen nieuws meer is. Maar het is op verscheidene plaatsen gesignaleerd, onder andere in de Voornese duinen. Het uitdrukkelijke overheidsbeleid is dat het dier uitgeroeid dient te worden, want het hoort hier niet thuis. Niet verrassend: een regime dat mensen opsluit en laat verbranden omdat "ze hier niet thuishoren" kan zich al helemaal uitleven tegen een hertje.

De Britse muntjaks zijn intussen de belangrijkste in het wild levende populatie - thuis op het eiland...

Ach, mijnheer is excentriek

Albert Einstein wordt nogal vaak gebruikt als iconografie voor "genie", speciaal voor studenten die op het punt staan een forse breinkrimp te ondergaan. Dat geniale slaan we er wel uit, daar zijn we universiteit voor.
Dat Einstein een libertair gekleurd socialist was hoeven we niet te weten, Mees. Zelfs maar beter, stel je voor: genie en socialist?
Hier schetst hij in het kort waarom hij socialist is en wenst hij de Monthly Review bij het begin succes.

Als goed anarchist was Einstein natuurlijk al helemaal tegen oorlog. De briefwisseling hierover met taalgenoot Freud is naar mijn weten ook echt oorspronkelijk in het Engels gedaan - althans de gepubliceerde vorm, en het waren open brieven.
Hier is de kern ervan te vinden.

Berichten van de grens van Fort Nederland

Persbericht van 25 oktober, zes uur 's ochtends:

Actiegroep Sluit de Zaanse Bajesboten dringt binnen op terrein Zaanse bajesboten en beklimt kooi.

De actie is begonnen om 06.00 uur
(...)

Op zaterdagmorgen 25 oktober is een groep mensen erin geslaagd om op het terrein van de Zaanse bajesboten te komen. Met een ladder zijn ze op het dak van een zogeheten transportkooi geklommen. De kooi bevindt zich achteraan het terrein, de activisten staan op ongeveer 10 meter van de achterste boot. De dakbezetting maakt het mogelijk om contact te leggen met de gevangenen, door te roepen en te zwaaien.

Aan de kooi hangen spandoeken in verschillende talen. Zo wordt blijk gegeven van solidariteit met de opgesloten mensen: mannen die geen verblijfspapieren hebben, opgepakt in de jacht op ' illegalen', die al jarenlang steeds verder wordt opgevoerd. Deze mensen worden alleen maar opgesloten om ze met psychische druk te dwingen mee te werken aan hun uitzetting.

De actie komt om twee redenen niet toevallig op 25 oktober:

Morgen, 26 oktober, is het drie jaar geleden dat elf mensen omkwamen bij de Schipholbrand. Met deze actie blikken we vast vooruit op de herdenking van morgen.

Het Nederlandse repressieve beleid staat niet op zichzelf, maar maakt deel uit van de Europese politiek, waarin migratie wordt geweerd. Daarvoor wordt de wetgeving gelijk getrokken en wordt het steeds moeilijker voor vluchtelingen om een veilig heenkomen te vinden, waar in Europa dan ook.

Vandaag, 25 oktober, vinden elders in Europa ook acties plaats. In Denemarken is voor vandaag onder het motto “ Shut Down the Camp” de bestorming aangekondigd van het Sandholm Camp.

Waar de Europese regeringen kunnen samenwerken om de welvaart van de lidstaten van de EU voor zichzelf veilig te stellen, ten koste van de rechten en zelfs levens van vluchtelingen, kunnen activisten ook de krachten bundelen.

Stop Fort Europa, vandaag! Sluit de detentiecentra, open de grenzen! Voor een grenzeloze solidariteit!

Verslag van de actie.



Pas maandag vond ik het bericht in mijn mailbox - ik beken. Zelfs als ik aan een van de betrokken acties had kunnen meedoen (familieverplichtingen vroegen om aanwezigheid elders) weet ik niet of ik dit gedaan zou hebben. Het was zondag 26 oktober bar en boos weer, geheel anders dan in de dagen na de Schipholbrand. Om andere redenen wellicht dan degene die mij dit verslag doet toekomen van de wake doe ik hier liever niet meer aan mee - het is nog niet goed mogelijk uit te leggen waarom niet.

Verslag:

Al met al kwam ik behoorlijk geladen bij de herdenking aan. Daar stond de kmar bij de toegangsweg id’s te controleren, wat ik schandalig vond. Ik wist dat er zeker 1 man was die geen papieren had, dus ik was heel boos. Er bleef de hele avond af en toe een klein groepje kmar komen, maar eventuele versterking hield zich op buiten het blikveld van de mensen in de tent.

Ik heb moeite met de wake-sfeer, die heerst op dit soort gelegenheden, maar dat ligt geheel aan mij.
Ik heb zelf 2 x in Schiphol-Oost gezeten, 1 x na een actie en 1 x in vreemdelingenbewaring, dus ik word al snel opgefokt als ik die lelijke lijdensloodsen weer zie.

Nadat de meeste mensen naar de kerk waren gegaan, zijn we met een stel gaan lawaaien bij de cellen – we konden verbazend dichtbij komen.



Er was veel pers, al is daar niet zo veel van terug te vinden geloof ik. Ze maakten veel foto’s van een monument dat opgericht werd (een zilverkleurige ‘dode’ boom). Die boom mocht er niet staan, want het was niet aangevraagd. De herdenking ook niet, en de tent waarin zich de mensen bevonden ook niet, maar, zo zei een kmar: ‘we laten het oogluikend toe’. Jaja!

Wat me opviel, niet voor de eerste keer, is dat er door de pers nooit vraagtekens worden gesteld over het beleid an sich. Ik ga erover nadenken hoe je ze zo kunt ‘manipuleren’ dat ze dat wel gaan doen – ik bedoel, andersom kan schijnbaar het gehele NL volk worden gemanipuleerd tot het idee van: ‘ze moeten terug, vrijwillig of niet’, dus het moet te doen zijn om ze te ‘her’manipuleren.

Rampenplan had gekookt.
Er waren zo’n 50 mensen, misschien meer, verdeeld over de dag.
Het regende nogal en het was koud. De organisatie had dekens voor de mensen die het koud hadden, dat deed me heel erg denken aan drie jaar geleden, toen die mensen in dekens gewikkeld ’s nachts door die kooien liepen na de brand.

Er waren drie stillen, die alles stonden te bekijken en op te nemen.

De volmaakte misdaad

Vreemde gewaarwording - instemmend, verwonderd of geamuseerd, eigenlijk niets terug kunnende zeggen lezen in Baudrillard. Over de onmogelijkheid van kapitaalrealisatie lezen bij academiegenoten als Pohrt en Kurz. Zelf diverse essays geschreven hebben over de implosie van het kapitaal.
En dan voltrekt het zich versneld als de singulariteit die het zou moeten zijn. En plotseling eigenlijk geen idee hebben hoe het verder zal gaan (wel hoe het verder zou moeten, maar de implosie onttrekt zich aan wat zou moeten: de volmaakte misdaad. Je er op betrappen dat je nog in het zelfherstellend vermogen van het kapitaal hebt geloofd, zoals eigenlijk iedereen ter linkerzijde.
Hoe het verder zou moeten? Ik ga fluitend weer aan het werk aan de studie over en voor het religieus anarchisme, en laat u hier achter bij Jean Baudrillard.
Tot later.

Frontberichten van de WAR

De Depressie van de jaren dertig is nooit tot een einde gebracht, tenzij men de Tweede Wereldoorlog als doelbewust einde ziet. Dezer dagen kan men zich afvragen wat voor wereldoorlog aan de nieuwe depressie een einde zou kunnen maken. Toch maar VS-Rusland?
Het overhoopknallen van een visser en wat kinderen aan de Euphraat is natuurlijk een oorlogsdaad, maar Syrië is nauwelijks bij machte te protesteren, laat staan dat het terugslaat. Hoe zou dit ook kunnen? Dus dit is ook weer niet het begin van een nieuwe frisse vrolijke oorlog.
Maar we kennen al de War on Terror, de War on Drugs, de War on Poverty is allang vergeten, dan wordt het nu tijd voor War Against Recession, kortweg WAR. Maakt niet uit wie er gebombardeerd gaat worden, bombarderen is creatieve destructie bij uitstek tenslotte. Das geht alles schon seinen kapitalistischen Gang.

De BBC heeft op de radio nu reportages over de opkomst van West-Afrika als overslagplaats van drugs van Zuid-Amerika naar Europa. De staten op de Westafrikaanse kust hebben geen van alle een marine van enig belang, en corruptie viert hoogtij. Van cracksnuivend Brazilië via Caboverde naar West-Europa is een logische weg. Tot zover de gebruikelijke racistische kletspraat.
Het verder militariseren van West-Afrika kan altijd geregeld worden, de VS waren dat toch al van plan.

En dan volgt de opmerkelijke terloopse opmerking. Londen, en speciaal de City met zijn extravagant levende beursbengels, is de grootste afnemer ter wereld van
cocaïne. Ach so...
Ligt de politie daar voortdurend op de loer? Denk het niet...
En deze gebruikers hebben ook zo hun speciale personeel om oude vrouwtjes van hun handtasje te beroven. Deze verslaafden worden bediend door de heren Darling en Brown, in Nederland door Bos en Balkenende, in de VS door Paulson en Bush, van wie al bekend is dat ze zelf ook wel een sniffje lusten.

In de details is de gelijkgeschakelde berichtgeving soms verpletterend eerlijk.

De kortste weg naar - wat?

Genationaliseerd in de dagen van de regering-Vasco Gonçalves, na sanering van het conglomeraat op kosten van de Portugese belastingbetalers weer geprivatiseerd en nu - zoals het gangbare sjabloon het in het nieuws wil, op het punt van omvallen en dus hunkerend naar nationalisatie - Banco Espirito Santo.
Let vooral op de opmerkelijke vlaggen die vertaling aanbieden: Moldavië (dus niet Roemenië), Rusland, Oekraïne. Zeker een kandidaat voor nationaal faillissement in dit lijstje.

Zondagmiddag, nixandehanda

Als iets het verval van de zogenaamde parlementaire democratie wel illustreert is het de zelfopgelegde onwetendheid van hoogopgeleiden. Op de Presseklub nu een gezelschap bijeen dat erover praat dat van de zomer toch echt niet te voorzien was dat de crisis zich niet tot de VS zou beperken. Dezelfde lieden die voortdurend de lof van de vrije markt en de globalisering bezongen. Wir haben es nicht gewusst (Duitse televisie tenslotte).

Goed, de ontbrekende van het vijftal. De erven Sam Cooke willen hem niet op Youtube hebben, dus pech gehad, geen Chain gang...

Tower of strength, Gene McDaniels


Good timin´, Jimmy Jones, mijn eerste R&B-singletje...

Illustratie op zoek naar een onderwerp

Nou, vooruit - een RG de 50-quidman dan.
Op een soulforum waarvan ik de eer heb lid te zijn (je moet er voor uitgenodigd worden) waarde onlangs de vraag rond welke nummers leden voor De Muziek gewonnen hebben. Doet me voelen dat ik zelfs in deze kringen niet direct de jongste ben.


Island in the sun, Harry Belafonte, ook heel mooi gedaan door The Righteous Brothers


Looking back, Nat King Cole, ook heel mooi gedaan door Brook Benton (de auteur) en Mary Wells


Save the last dance for me, The Drifters, alleen de antwoordversie van Damita Jo is verder aanvaardbaar

De vraag was naar vijf nummers. De keuze is niet moeilijk voor mij, en het is allemaal van voor de "soul". Ze raken mij wel in mijn ziel voorzover ik kan nagaan wat er met die uitdrukking bedoeld is (het criterium van wijlen Dave Godin, toch nog een stuk ouder dan ik).

Ja, waar zijn die beren nu eigenlijk?

Als ik Jeroen Sprenger en de titel van het afgebeelde boek in de zoekmachine doe krijg ik al snel mijzelf als treffer - ja, de zoekmachine kent mijn IP-nummer en wil vleien...
Ik heb geweten dat de co-auteur van dit aardige boekje propagandabaasje was bij het ministerie van financiën, maar gelukkig was ik het ook weer kwijt. Liever, noem het onrealistisch of desnoods laf, besteed ik zo min mogelijk gedachten aan nare mensen. Ik werd aan hem herinnerd toen ik vernam dat een heel mooie vriendin-van-vroeger onder hem (bewaar me) werkt, en een paar dagen later dook hij zelfs in de krant op met dit ongelooflijke verhaal.
Het moet maar eens afgelopen zijn met wantrouwende journalistiek, de dogma`s (zo noemt hij het) van Blokker en Hofland zijn niet meer van deze tijd. (Het zijn altijd de bolle praatjesmakers die zelf niets bij te dragen hebben die zeker weten wat van deze tijd is). Vooral zo opmerkelijk als je nogal goed kunt overzien hoe serviel de Nederlandse media zijn ten aanzien van de machthebbers. Het is Sprenger nog niet genoeg.
Genoeg hierover, deze uitlui is meer dan teveel.

Blijft Dit zijn mijn beren! Een heel aardig verhaal over schijnbaar ongeorganiseerd arbeidersverzet bij de aanleg van het Noordhollandsch Kanaal, dat als zodanig de rol van de georganiserde arbeidersbeweging leek te relativeren. Sprenger heeft er nog een hoop kabaal achteraangeplakt tegen de nestor van de geschiedenis van de arbeidersbeweging, Theo van Tijn, met een felheid tenslotte waar ik een behoorlijk luchtje aan vond zitten als u voelt wat ik bedoel (en dat verwacht ik van u).

Zijn jeugdzonde, het enige waar hij om herinnerd mag worden, staat inmiddels op het internet, laten we de rest vergeten.

Bericht Troy Davis Capmagne

TROY DAVIS WAS GRANTED A STAY OF EXECUTION FROM THE 11TH CIRCUIT COURT OF APPEALS TODAY (10/24/08)! His lawyers have 25 days to ask for permission to file a 2nd habeas petition. This voids the execution warrant that was in place. Troy is safe for now!

Wat te doen?

Algemene stakingen in Italië en Griekenland spelen zich af in de marge van het doorlopende crisisnieuws - het vermelden niet waard.
Het faillissement van IJsland haalde nog wel het nieuws, vooral ook omdat IJslandse tegoeden in Groot-Brittannië in het kader van de terrorismebestrijding in beslag genomen zijn.
Zo doen we dat, zei de huidige Amsterdamse wethouder voor autoverkeer in vroegere dagen.
Het aanstaande faillissement van Hongarije, Oekraïne en Pakistan behoort tot de gemengde berichten. De eerste twee kunnen oncer curatele gesteld worden - wat dat ook mag inhouden onder de huidige omstandigheden.
Pakistan als islamitisch land met de Bom is weer een apart geval. Wordt het bezet door boots on the ground - maakt niet uit wat het aan mensenlevens kost of aan geld?

De oppositieloosheid van de bestaande orde laat zich wel in volle glorie bekijken. Ik geloof niet dat de stakingsbewegingen in Zuid-Europa zich buiten de logica van het kapitaal bewegen.

Voor straks smakelijk eten. (Het is bijna vrijdagavond tenslotte).

De ontdekking van het Nederlandse christen-anarchisme

In sneeuwrijke dagen rond Kerstmis 1973, het was de tijd van schaarse verlichting en autoloze zondagen, wat het Twentse landschap extra ten goede kwam, was er een landelijke bijeenkomst van de Federatie van Vrije Socialisten in het Natuurvriendenhuis in Bornerbroek.
Met het roken kan ik niet blij zijn geweest, maar goed - tussen de stapelbedden was een navergadering met onvermijdelijke roddel. Iemand had een fles sterke drank, wodka als ik het mij goed herinner, en deze werd broeder-/zusterlijk gedeeld (er was op die slaapzaal op dat ogenblik 1 vrouw, toch al een schaarse mensensoort in 'onze kringen'). Op zeker ogenblik kwam de herbergmoeder binnen op de slaapzaal. Zij keek het jonge volkje aan en zei: "We zijn hier gewend te zeggen tegen gasten dat zij zich vooral moeten gedragen alsof zij thuis zijn. Maar ik begrijp dat jullie dat nu ook doen." Dit werd bevestigd. Zij vertelde dat in haar jonge jaren drank en roken beslist niet bij de beweging hoorden, en sterker nog: je ging in die tijd alleen met elkaar naar bed om kinderen te maken.
Haar korte interventie, een bericht uit andere tijden, bleef mij bij. Dat roken en drinken werden afgewezen had ik al gelezen bij Ger Harmsen, dat verhaal van gemeenschap en kinderen vond ik echter heel merkwaardig. Wat waren dat voor anarchisten?

De intrigerende vraag bleef vijftien jaar onopgelost. Toen kwamen meer verhaallijnen bijeen die mij tevens het antwoord op het Bornerbroeker Raadsel gaven. Door een bezoek aan het Catharijneconvent kwam ik meer aan de weet van de geschiedenis van de Nederlandse Hervormde Kerk en haar schier talloze afsplitsingen en verschijningsvormen. Ik had daar eerlijk gezegd nooit iets van geweten, ik was "gewoon" hervormd - omstreeks de dagen van het Bornerbroeker treffen had de Kerk haar handje opgehouden, en het werd mij gemakkelijk gemaakt - niet betalen betekende niet meer hervormd. Ik hoefde er niets voor te doen om niet meer hervormd te zijn. Niet ik had de Kerk verlaten, het was andersom. Gevoelsmatig was (en is) het ook zo.

In die begindagen van 1989 vernam ik van het modernisme, wat mijn kijk op de Kerk sterk veranderde. Door een ingreep van het Lot trof ik ook in mijn bezit het boekje Denkbeelden van een christen-anarchist van een zekere Felix Ortt aan, mij ooit aanbevolen door een kameraad. Het lag toevallig bij de hand in die dagen. Het vroeg er om gelezen te worden. De derde lijn die naar dit punt voerde was mijn nog steeds onuitgewerkte idee af te studeren op het eschatologisch karakter van het Nederlandse anarchisme. Het had vaag kunnen blijven als ik niet in het Open Haven Museum had vernomen in diezelfde dagen dat het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis binnenkort een tijd dicht zou gaan wegens verhuizing.
In de net geen twee maanden die resteerden heb ik als een bezetene bijeengezocht wat te pas kwam over dit net ontdekte christen-anarchisme, volbloed takje van "mijn" Hervormde Kerk zoals ik heel snel begreep, en toch helemaal anarchistisch, zoals ikzelf, door keuze. De vierde lijn was de oplossing van het Bornerbroeker Raadsel. De herbergmoeder bedoelde de Rein-Levenbeweging, waar die voor libertijnse libertairen zo merkwaardige houding gepropageerd werd.

Uit een ander werkje dat ik al tijden in bezit had en nu ook snel las - over het religieus anarchisme in Nederland in de tussenoorlogstijd - vernam ik de aanbeveling het Nederlandse christen-anarchisme nader te bestuderen. Het werd mij al heel snel duidelijk dat deze aanbeveling nog niet was opgevolgd. Sterker nog, het overkwam mij enkele keren dat een werkje voor mij opengesneden moest worden op het IISG - het had tachtig of negentig jaar op mij liggen wachten. Ik was de eerste die zo, als in een koorts, deze mensen en deze stroming bestudeerde. De rest is werkelijk historie, en deze site, en meer.

Maar merkwaardigerwijze moet in hetzelfde jaar, iets later, na de verhuizing van het IISG, iemand ook op het idee zijn gekomen, zonder de gecombineerde scriptie over het latere religieus-anarchisme te kennen. Hij studeerde af voor de lerarenopleiding geschiedenis, omstreeks dezelfde tijd als ik afstudeerde, en deed het drie jaar later nog eens over voor de academische opleiding geschiedenis - voor een flink deel met dezelfde scriptie trouwens.

Het valt niet te ontkennen dat deze alumnus de christen-anarchisten serieus bestudeerd heeft, als christenen en als anarchisten - er zijn wat puntjes die ik als onnauwkeurigheden of onjuistheden zou aanstrepen, maar zemelarij over beschavingsoffensief en amateur-psychologische zever in de stijl van Amanda Kluveld ontbreken weldadig. Bij het tweede afstuderen was de schrijver mijn scriptie - die inmiddels op het internet staat, maar die nog steeds niet in Gutenbergvorm beschikbaar is in een bibliotheek - niet bekend, evenmin als het themanummer van De AS over christen-anarchisme, het eerste nummer van dit tijdschrift waaraan ik heb meegewerkt. Hij is niet verder gegaan met het onderwerp, naar mijn weten, zodat ik toch tamelijk eenzaam blijf - kan in de verte net wuiven naar Herman Noordegraaf, maar die betreedt toch eigenlijk andere velden.
En na deze bekentenissen, die in beperkte vorm even in het Engels op deze site hebben gestaan ga ik maar weer aan het werk...

Nationalisatie als oefening in racisme

Net zo lang in beroep gaan tot de zwakke partij verliest - geen verrassend nieuws dat de Chagossianen nu weer niet en nooit naar hun land terug mogen keren.
Chagos is trouwens een mooi voorbeeld van wat nationaliseren betekent. Het Britse regime - op dat ogenblik Tory, maar het voorbereidend werk was van Labour - nationaliseerde de kokosplantage van Chagos, ontsloeg het personeel, hief de plantage op en deporteerde de bevolking.
Zo doen wij dat dus, zegt de heersende klasse.
De site van de campagne "Laat hen terugkeren" vermeldt het laatste nieuws nog niet.

Losse gedachten over armoede

Kilte is het ergst. Goedkoop eenzijdig voedsel - het went en het is niet per definitie onsmakelijk. Kou is onontkoombaar. Ik spreek als voormalig kraker uit ervaring. De kilte hoeft niet per se uit pure armoede voort te komen, het omgekeerde is het geval. Afkoeling geeft een armoedig gevoel, een uitdrukking die al vanzelf de kilte oproept.

Hoe onwelvarend het bestaan van ons aller voorouders geweest moge lijken, een huis of een tent had een vuurplaats. De huisgeest vertoeft in de haard. Maar zogeheten moderne huisvesting draait om geordende verwarming. Geen vuur in het midden, waarvan de rook via een opening in het dak weg kan, geen haard ook meestal. De verwarming is direct of indirect afhankelijk van fossiele brandstoffen, en die kosten geld, en ze hebben andere verwarmingsmogelijkheden geheel verdrongen. Wie zich als dakloze een kampvuur maakt valt als landloper en brandstichter direct op. Landlopen is verboden. Armoe lijden zonder verwarming is toegestaan - zolang men nog een huis heeft.

Eigenlijk is armoede niet toegestaan, de politie heeft het door, ook al ben je nog geen landloper. Een kameraad die een tijd vrijwilligerswerk heeft gedaan bij de Catholic Worker in de VS was mopperig over wat hij als zogenaamde armoede zag. Armen hebben geen auto om mee aan te komen rijden voor de voedseluitdeling, vond hij.
Een misvatting. In de VS ben je met auto mogelijk arm. Zonder auto heb je geen zicht op een baan, voor autolozen is armoede geen mogelijkheid maar een zekerheid.
De arme sutobezitter zal altijd extra gepakt worden door de politie - stelt de schrijver van dit stuk. De armoede heeft hem geleerd smerissen te haten op een zeer concrete manier.
Het stuk is voor de vele toekomstige paupers, welkom in de Nieuwe Depressie. Ik vind het belangwekkender eigenlijk dan het eerste bevrijdingstheologische tractaat dat ik onlangs heb gelezen, van Jon Sobrino, in het Engels The eye of the needle - no salvation outside the poor - a utopian-prophetic essay.

De armen zult u altijd onder u hebben, armoede is immers betrekkelijk en in hoge mate cultureel bepaald - op den duur begreep mijn makker in de VS dat een auto hebben daar geen teken van rijkdom is. Armoede is een schandaal zoals zijn tegenpool rijkdom dit is, het is een op wereldschaal gereproduceerd schandaal en het is eigenlijk te gek om los te lopen dat - in mondiaal perspectief - het als een ramp wordt afgeschilderd dat de autoverkoop aan het instorten is door de kredietcrisis. De rijken leven altijd op de pof, de rekening wordt elders betaald. Het wordt wel heel schril duidelijk gemaakt dezer dagen, waarin AOW-ers voor twintig procent van het minimumloon hun huis moeten laten overhoop halen van overheidswege enerzijds en anderzijds zonder enige oppositie tientallen miljarden worden uitgedeeld aan de verantwoordelijken voor de jarenlang volgehouden kredietfraude. Overigens moet ook deze miljardenuitdeling op de pof, en u mag nooit meer raden waar dit geld vandaankomt.

Mijn gereserveerdheid ten aanzien van bevrijdingstheologie kan ik naar aanleiding van Sobrino nog eens bevestigen. Ondanks alle voorliefde voor de armen, die nog schriftuurlijk verantwoord is ook, krijg ik er niet het gevoel bij dat het om iets door de schrijver(s) doorleefds gaat - wie honger heeft zal niet schrijven, maar ook de aldoordringende kilte wordt niet als ervaring vermeld. En er is het merkwaardige maar o zo hardnekkige misverstand, dat armen en arbeiders eigenlijk hetzelfde zijn en dat Marx een soort profeet voor de armen is. Wie dit maar een ogenblik denkt heeft vermoedelijk niets belangrijks van de man gelezen en er in ieder geval niets van begrepen.

De ramp voor velen in deze Nieuwe Depressie is de overbodigheid van de meeste mensen voor dit economische systeem, iets wat menigeen te verstaan zal worden gegeven. De overtolligheid was er al voor de crisis, of beter, was de crisis zelf al voordat deze manifest werd. De kapitaalsverhouding is wel degelijk moreel of theologisch te veroordelen, het gaat er nu evenwel om de wereld te veranderen.

Armoede kan ook betekenen dat je computer defect is, dit kan ik dezer dagen uit eigen ondervinding bevestigen (het gebeurt nooit op een gelegen ogenblik).
Brother, can you spare a dime?

Dood door beleid

Beleid kost mensenlevens - frisse vrolijke oorlogen in Afghanistan, Irak, Joegoslavië, bevordering van autoverkeer enzovoort enzovoort.

De muur om Nederland heeft inmiddels zeker meer levens gekost dan de Berlijnse muur. Hier krijgen voorzover zij bekend zijn de slachtoffers een naam.

Het licht dat opging

Op zekere avond in 1803 kon Stoffel Muller, thuisgekomen van een stichtelijke bijeenkomst, de slaap niet vatten. Het licht van de volle maan glansde over de nevelbedekte velden. In het oosten werd het ochtendgloren al merkbaar. Toen sprong Muller op uit bed, trok wat kleren aan en sprong door het raam naar buiten. En met zijn voeten wadend door de nevel, het maanlicht om het hoofd, werd het hem als in een bliksemschicht duidelijk: met Hem, door Hem en tot Hem zijn alle dingen.

Op dit mystieke moment werd de Christelijke Broedergemeente, ook wel Zwijndrechtse Nieuwlichters (vanwege het maanlicht?), in de geest al geboren.

Acties in Zweden tegen wapenexport

Alle lof en klammheimliche bewondering voor OFOG/Avrusta, een Zweedse actiegroep tegen wapenfabricage en -export, die de afgelopen week tot drie keer toe actie konden voeren in de wapenfabrieken zelf - BAE in Karlskoga en Saab in Eskilstuna.
Dat het neutrale Zweden grootschalig wapens produceert en exporteert naar oorlogvoerende landen is voor de overheid uiteraard het probleem niet.

Meer op hun site.

Juist nu....

Over computers praat of schrijf je niet, ze doen het gewoon...
Of niet....
Zeseneenhalf jaar heeft hij het gedaan. Drie jaar als Mac9, drie-en-een-half jaar als Mac10, wat je dan weer als MacX moet schrijven. De twee systemen deden het nog naast elkaar, ik had gisteravond nog een hoop muziek uit de 9-versie overgebracht naar X.

Waarom hij vanochtend besloot in 9 te starten valt niet te zeggen. Waarom de cursor verdween toen ik de map wilde openen om naar X te gaan is al even onduidelijk. Ik heb de vaste truc uitgehaald die men altijd heel deskundig adviseert bij helpdesks op kantoor - doe hem aan en uit.
Dit resulteerde in een wapperend vraagteken dat niet weg te werken is. Cursor zoek, zoals al gezegd. Hulpdienst gooit vooralsnog steeds de hoorn op de haak. Valt er te helpen?

Toen RVZ werd overvallen door koddebeiers in 1984 werd net Marvin Gaye vermoord. Waarom nu? Toen Forum, voorheen De Waarheid, er mee stopte begon net de Nieuwe Wereldorde met een frisse vrolijke oorlog. Waarom nu?

Er is nooit een goed ogenblik. Het kapitaal stort in en ik ben mijn venster op de wereld kwijt, en mijn mogelijkheid mijn zegje te doen. En er zijn nogal wat manuscripten onbereikbaar geworden.
We wachten af. U merkt het wel. Misschien valt het mee, maar het is wel een aankondiging van een spoedig einde, denk ik, als het zelf nog niet het einde is.

Van de vertrouwde Mac dan...

Nogmaals Levi

"Yesterday's dreams, a small pile of ashes, with one burning hope that hangs on."
Ik heb het ooit geschreven aan een geliefde met wie de relatie aan het stuklopen was terwijl we het geen van beiden wilden maar ook niet konden keren.
The Four Tops gave the soundtrack to my youth, schreef een soulmate op een forum.
Ik heb het nooit zo op die eerste persoon meervoud als het over popmuziek gaat, maar in dit geval vind ik die wel gepast.

Gemengde frontberichten

Het gesloten zogenaamde asielzoekerscentrum ligt aan de Franse kant van de officieel vastgelegde taalgrens. Dus Vottem heeft daar geen rare bijklank. Behalve dan die van het gesloten centrum.
Servië was wel goed genoeg om twee maanden te bombarderen, maar niet om vluchtelingen op te leveren. Uit de trein tussen Antwerpen en Parijs werd een niet bij name genoemde Servische jongeman geplukt en opgesloten, hij pleegde binnen een week zelfmoord.

In het najaar van 2003 stond ik met medeleden van de Bezoekgroep bij het zogeheten grenshospitium aan de Spaklerweg - de Bijlmerbajes dus. Nee, de precieze datum heb ik niet. We mochten er niet in, want er werd gevreesd voor onrust in de tent. Iemand uit Singapore had zijn pols(en) doorgesneden. Hij gold als "in de war".

Je moet ook wel in de war zijn als je naar Nederland vlucht. Ik dacht aan de roep die Nederland heeft met betrekking tot homo's - de minister van onderwijs host zelf mee in zijn blote reet op de Gay Parade - en dat homoseksualiteit of hoe wil je het noemen niet mag in Singapore. Weet ik veel van het vluchtmotief van de man die er een einde aan maakte omdat hij teruggestuurd zou worden?

Ruim een half jaar later haalde hij De Volkskrant:

Meneer Ho was in de war. Meneer Ho had het vliegtuig genomen van Singapore naar Schiphol, en had daar om asiel gevraagd vanwege martelingen door de veiligheidsdienst. Er was iets mis, vonden vier advocaten, een psychiatrisch verpleegkundige en een psychiater: meneer Ho had last van wanen. Maar de immigratieambtenaren vermoedden een truc. Meneer Ho werd wegens het moedwillig frustreren van de procedure opgesloten in een grenshospitium, en afgewezen als vluchteling. Vier weken later pleegde hij daar zelfmoord.

De "verwarde man uit Singapore" heeft in ieder geval een achternaam. "Zij" weten ook wel de precieze datum.

Wereldmuziek? - 2

De eerste Cubaanse hit in de Verenigde Staten, El manisero, de pindaventer.

Antonio Machín

Het orkest achter Machín is hetzelfde als in het origineel, van Moisés Simons:

Rita Montaner

In dit verband permitteer ik het mij mijzelf te citeren:

Januari 1991, de allerliefste verhuist van Groningen naar Leuven. Op de verhuisautoradio hebben we zoals vrijwel altijd de BBC-World Service aan. Het is de dag waarop de eerste oorlog tegen Irak begon. Toch, in die dagen ging de "gewone" programmering zoveel mogelijk door, en die hield destijds nog verscheidene muziekprogramma's in. We waren Stad nog niet uit of ik hoorde voor het eerst The peanut vendor van Stan Kenton (de opname uit 1947, moet ik er achteraf bij aanvullen). De wereld zou nooit meer hetzelfde zijn voor mij - en dan verwijs ik niet naar de Nieuwe Wereldorde die die dag bijelkaar gebombardeerd zou worden.

Stan Kenton, latere andere versie

Wereldmuziek? - 1

Mijn eerste radioherinnering - en dit wordt door De Deskundige bevestigd - is La goualante de pauvre Jean van Edith Piaf. Uit de dagen waarin Frans, Duits, Spaans, Portugees, Italiaans, Russisch, Maleis, Papiamento, Sranantongo en meer "gewoon" op de radio te horen waren alsof het zo hoorde. Muziek, dient er bij gezegd te worden, was niet de vanzelfsprekende hoofdmoot van uitzendingen.
In het jaar waarin een Grieks nummer de grootste hit aller tijden in Nederland was, 1965, het jaar van Zorba, werd hier door smaakmaker Veronica door middel van hun top-40 een einde aan gemaakt. Het was nog voor de tijd, dunkt mij, waarin de radio iets werd "dat aanstond" in plaats van iets waar men naar luisterde - een verandering waar ik zelf nooit in meegegaan ben. Radio en dus ook radiomuziek is geen zogenaamd-risicoloos geluidsbehang. En dus ook niet AOR of middle-of-the-road Engelstalig.
Het woord wereldmuziek heb ik altijd argwanend bekeken al heb ik het wel gehanteerd en vooral veel gedraaid - op de radio. Niet-Engelstalig, de uitdrukking alleen al.

La goualante de pauvre Jean - de titel werd naar het verhaal wil doorgebeld vanuit Frankrijk naar Les Baxter, die het blijkbaar als smartlap over pauvres gens verstond. En zo zijn we aan The poor people of Paris gekomen.


Edith Piaf is helaas niet te vinden, vooralsnog, evenmin als het Trio Hellénique. Toen later in 1965 de afgebeelde versie van Zorba uitkwam dacht niemand nog in termen van wereldmuziek of cross-over en al dat gedoe dat bij een "geglobaliseerde wereld" (ook dat nog, maar nu niet!) hoort.


Herb Alpert's Tijuana Brass, mariachi-versie van Zorba.

Arm van geest...

Wie de huisvrouw van Kain was is een belangrijke vraag als je denkt dat Kain iemand was, dat het er toe doet dat Kain bestond en dat hij een vrouw had. Waar kwam zij vandaan?
Je zou kunnen denken - het is geen vrijzinnige redenering, er is niets orthodox' dat zich ertegen verzet - dat er naast de twee genoemde hoofdfiguren van Genesis 2 meer mensen op de wereld gezet waren. Maar ja, dat staat nergens. En dus:

Since Adam lived several hundred years, having lots of children was not a problem. The Genesis account does not tell us about the order of the births nor does it tell us how old they were. By having many children it is certainly possible that there were many women around. This would mean that Cain married either a sister or a niece or some other relation. Of course at this point, the question of inbreeding is raised. But it is not a problem early on in the human race because the genetic line was so pure. Therefore, the prohibition against incest was not proclaimed until much much later.

Als er nu iets is om zich zorgen over te maken aangaande de Verenigde Staten is het 't gegeven dat zeker de helft van de bevolking (Chomsky spreekt ergens van zestig procent) er van overtuigd is dat de wereld zesduizend jaar bestaat. Het overgrote deel van deze zestig procent ziet er geen probleem in gebruik te maken van de kennis van mensen die niet weigeren te weten hoe het zit, en rijden dus in auto's op fossiele brandstoffen. Alleen de Amish zijn respectabel, met hun paardentractie. Al die anderen, hoe omschrijf je die? Ik denk er liever niet aan, maar ik woon niet in de VS, ik heb makkelijk praten. Als zogeheten progressieve Democraat kun je er dit van maken.

Het gaat er eigenlijk om: wie zal de volgende president van de VS blijken te worden, gesteld dat er geen staatsgreep gepleegd wordt de komende paar maanden? Ik doe in het algemeen niet aan wedden, maar ik zie geen reden optimistisch te zijn. McCain als de Perón en Palin als de Isabel die tenslotte terzijde geschoven kan worden - al was het maar door degene die haar vice-president wordt. De ondergang van de VS wordt echt geen mooi schouwspel.

Obama is te zwart. En hij is te slim. Hij poseert niet eens als intellectueel, maar hij spreekt hele zinnen en wekt de indruk dat hij meerlettergrepige woorden aankan. Daar houden wij niet van hier.

Ik hoop dat ik te pessimistisch ben.

Wat houdt dat land bij elkaar, behalve het zwaaien met die vlag, vraag ik mij af bij het lezen van het verslag aan het Scheppingsmuseum.
De Flintstones?

Gezellig lezen in de bibliotheek

Openbare Bibliotheek in Rotterdam. Veiligheid is hier de boodschap, misschien zijn de uniformen ook geschikt voor de huisbezoekers van (thans nog) staatssecretaris Aboutaleb.
Met luidloeiende portofoons lopen ze de gepaste stilte in de bibliotheek te bewaken. Wie klaagt over die portofoons wordt effe tien minuutjes terzijde genomen.
Zoals ik al eerder heb geschreven: het regime stort in, en berg u maar voor wat het opvolgt - tenzij u en ik, wij allen, er een stokje voor steken.

RG de 50-quidman gedenkt John Peel verder

Granny takes a trip van de Purple Gang - hoewel de tekst onschuldig is, was het natuurlijk wel een toespeling en de BBC verbood uitzending. Er waren nog zeezenders, en John Peel heeft het toch ook op de BBC laten horen eenmaal daar werkzaam.


John's Children, Desdemona


Incredible String Band met Julie Felix, Painting box

Levi Stubbs RIP

Yesterday's dreams


Ask the lonely


Billy Bragg, Levi Stubbs' tears

Het duidelijke geheim

1. Voor het eerst sinds het voorjaar weer in Oude Papieren gedoken terwille van de geschiedenis van het christen-anarchisme. Nu ten dienste van mijn eerste bijdrage in een internationale bundel, dus de aanleiding kon geringer zijn.
Ik verneem dat het signalement van de intrigerende groep waar ik mij nu mee bezighoud gedaan is door Waling Dijkstra, de grootvader om precies te zijn van mijn overleden literaire mentor.

2. Naast mij blijkt de voormalige predikant van het grenshospitium te zitten, ook speurend in papieren. Hoe toevallig is het dat ik net op deze dag een emailcorrespondentie voer over degenen die de hoogste prijs hebben betaald voor het Nederlandse vreemdelingenbeleid? Het precieze aantal zal misschien bij benadering te geven zijn, maar nooit precies.
Volgende week zondag is de herdenking van de Schipholbrand.

3. Eerder in de week: Ik zit op een bankje aan een gracht, aan de overkant ligt een bootje gemeerd dat de voornaam draagt van het meisje dat mij een dag van slag bracht met minijurk en vooral parfum. Zonder enige verklaring ruikt het rond het bankje waarop ik zit duidelijk naar parfum.
Lopend in de zon passeer ik of passeren mij een stuk of drie jonge vrouwen in jurken in de vorm van een trui, kort. Twee van hen lopen als het ware in een wolk van parfum.

Toeval is een gedachtenconstructie. Het leggen van verbanden tussen waar redelijkerwijze geen verbanden zijn plaatst de legger van de verbanden in het centrum van een eigen universum waarin alles een Geheim Maar Duidelijk Verband heeft.

Want in dit alles bestaat het verband uit mijzelf. Uitsluitend uit mijzelf zelfs.

Anarcho-mormonen

Bij de Heiligen van de Laatste Dagen kon ik mij niets voorstellen dan dat zij wel eens aan de deur kwamen om je te bekeren. Dankuwel, we zijn al voorzien.
Salt Lake City heeft een fameuze regime-onconforme burgemeester. Maar het kan beter. Er zijn ook anarcho-mormonen.
The Mormon Worker genoemd naar de Catholic Worker, inderdaad.
Ik kon hun logo met bijenkorf/clochánvorm met omcirkeld aatje niet arresteren als illustratie, dus hierbij een foto.
En onafhankelijk hiervan een anarchistisch-mormoons weblog.
Het lijkt ook wel alsof christen-anarchisme in de VS weinig uitleg behoeft, of zie ik het verkeerd?

Het gezicht van terreur

De afgebeelde dames zijn inmiddels van de lijst van terroristen van de VS-deelstaat Maryland geschrapt, maar ook alleen maar omdat de classificatie in opspraak was geraakt. Het zijn dominicanessen die kruisraketten met bloed hebben beschilderd.
Het gooien van knikkers bij de Republikeinse Conventie is ook aangemerkt als terrorisme en zal met zeven jaar gevangeniisstraf op zijn minst beloond worden. Dit is de democratie die geëxporteerd wordt vanuit Washington.
Dezer dagen is het opvallender - maar ik heb het nog nergens gelezen - dat het Bushregime (en Europese regiems) maatregelen neemt die overal elders op de wereld door dit regime met bombardementen, invasies of zelfgeregisseerde staatsgrepen zou worden beloond: nationalisatie van een gehele bedrijfstak.
Ook al weten we niet wat er komt - berg u maar, zou het devies wel eens kunnen zijn - het regime heeft geen zeven jaar meer.

Het verhaal van de twee nonnnen.

En toen was ik de sjerif en toen schoot ik jou hartstikke dood

..nee, jij was de Indiaan. Ik was de sjerif. Huug indianenspuug!

Even speuren in de zoekmachine leverde op dat dit niet op het internet staat.
Een zware plicht, maar dan moet-ie maar:

Uugmemaar en Spuugmemaar die zaten in een bootje.
Uugmemaar die viel er uit, wie bleef er toen nog over?

Denk maar even rustig na over het antwoord.

Ik ken hem eigenlijk van die heel erg vervelende Stichting Jeugdsentiment Jaren Vijftig van degene die volgens mij model heeft gestaan voor oudere jongere Koos Koets, Wim Noordhoek, via de erg-jaren-zestig Hitweek. Vetkuifje, wat nu?

Een mens moet wat tijdens het snooker op een regenachtige woensdagmiddag. Pshaw! Zijt gij toch een greenhorn?

Over opgeheven dagbladen gesproken

Het eerder vermelde uitstapje riep bij mij wel de vraag op hoe het zover heeft kunnen komen dat de bruine richting er met de naam van Neerlands laatste sociaal-democratische dagblad vandoor is. Ik zou ook wel weer liegen als ik triomfantelijk "eigen schuld dikke bult" en "jullie hebben toch nooit gedeugd" zou denken. Ik was tenslotte abonnee, weloverwogen, ook al ergerde ik mij aan de PvdA-verheerlijking (die had je ook bij de VARA).
Hetvrijevolk.nl is echter wel degelijk behouden en kan ik gerust aanbevelen. Verwacht geen krant.

De Waarheid bestaat ook weer online, maar bevindt zich op politieke dwaalsporen. Oordeel zelf.

Verhip, daar kweekt men kip - uitlui van Oread Daily

Gisteren heeft de Oread Daily er (opnieuw) de brui aan gegeven. De site kan niet eens meer bezocht worden: slechts voor genodigden, staat er. Ik ben wel lid van de nieuwsgroep, maar krijg ook geen toegang. De samensteller geeft geen politieke redenen - "drukke werkzaamheden". Hij wil een boek schrijven. Ik weet maar al te goed hoe het speuren voor een site als deze of de zijne dit in de weg kan staan.
De site is uit de Nieuwssectie van het menu hier verwijderd inmiddels. Het archief is niet toegankelijk.
Als (voorlopige?) uitlui neem ik het volgende van de laatste week over:

THE LAWSON FILE: LOCALS NOT EXCITED ABOUT CHICKEN WASTE

I know I sure as hell wouldn't be thrilled to hear that Cobb Vantress, a subsidiary of Tyson Foods, was planning to build 60 poultry houses for research and hatchery operations in my neck of the woods. Now, of course, as a vegetarian I find these places pretty atrocious and evil.

And then there is the smell which bothers even those who eat chickens.

The hatchery which Cobb proposes to build in a Lafayette, Tennessee industrial park would hatch about 100,000 chicks a day, four days a week. Instead of an incinerator, the Macon County Times reports the hatchery would include a disposal tank - much like a septic tank - for shells and unhatched eggs. The waste will be shipped off and processed into byproducts for dog and cat food.

Cobb is opposed to any environmental impact studies if they were going to be done before the building of poultry houses. “If we're going to be told we can't build houses until there's an environmental impact study done, we'll probably move on,” Cobb spokesperson Ben Green stated. “Because there are a lot of little communities that want us. If we feel unwanted, we don't want to be here.”

It is usually a good idea to do such studies before rather than after the problem, don't ya think.

It was a local resident who brought up in September that an impact study ought to be conducted. Concerned about the health of the 500 residents that live across from the proposed site of the hatchery, as well as property values and quality of life, Bonnie Davis asked that the council look into Cobb's business as well as residents have.

“I talked to 125 of the households in my neighborhood,” said Ms. Davis, “and only one of those households said they thought the hatchery was a good idea. I ask you, especially, to look into the impact on those of us who live across the street from the industrial park.”

Doesn't sound like Cobb's threat to take their chickens and leave town is a grave concern of those who will live nearby the proposed operation.

Farmer Jeff Poppen, acting as as spokesperson for those who have reservations about Cobb's intentions, told local commissioners last month, “We're just asking that you slow down and think about it,” said Poppen, who asked for (1) an environmental impact study; (2) a study of what affect additional chicken houses would have on neighboring property values; and (3) the social impact, i.e., find out what has happened other places where Cobb-Vantress has located both research facilities, hatcheries and contract pullet and hen farms.

But as already noted, that's too much for these big chicken maggots.

Three years ago citing the protection of Oklahoma lakes and streams, drinking water and public health, Oklahoma Attorney General Drew Edmondson announced his office had filed a lawsuit against several out-of-state poultry companies for polluting the waters of the state. Defendants in the lawsuit are: Tyson Foods Inc., Tyson Poultry Inc., Tyson Chicken Inc., Cobb-Vantress Inc., Cal-Maine Foods Inc., Cargill Inc., Cargill Turkey Production LLC., George's Inc., George's Farms Inc., Peterson Farms, Simmons Foods Inc., Cal-Maine Farms Inc. and Willow Brook Foods Inc.

The complaint alleges violations of the federal Comprehensive Environmental Response Compensation and Liability Act, state and federal nuisance laws, trespass and Oklahoma Environmental Quality and Agriculture Codes.

"It all comes down to pollution," Edmondson said. "Too much poultry waste is being dumped on the ground and it ends up in the water. That's against the law. The companies own the birds as well as the feed, medicines and other things they put in their birds. They should be responsible for managing the hundreds of thousands of tons of waste that comes out of their birds."

Among the organizations supporting the Oklahoma law suit are Illinois River Outfitters Association, Concerned Citizens for Green Country Conservation, Keep Oklahoma Beautiful, Greater Tenkiller Area Association, Grand Lake Association, City of Grove, Indian Nations Audubon Society, Sierra Club, Trout Unlimited.

The law suit is still going on.

Recently the Attorney General said the bottom line is that, "You cannot destroy a watershed in the name of profit."

Pollution from poultry farms is an issue of national importance, Edmondson said.

He has called for a "national solution" to protect the nation's waterways, especially in Georgia, the Carolinas and the Delmarva Peninsula states of Delaware, Maryland and Virginia.

No wonder they don't want any impact statements on that planned chicken operation in Tennessee.

Na bezoek in de verkeerde buurt

Even verdwaald op zo'n ultrarechtse zwetserssite - je kunt er terechtkomen via deeplinks. En het is ook leerzaam om de ideologische modderpoel waarin deze mensen wroeten te zien.

De Grote Vijand zijn natuurlijk "de moslims". Die zijn achterlijk en niet verlicht, dat dient u goed te weten. En ze zijn het allemaal, er zijn geen nuances. Zo willen ze allemaal graag homo's met hun hoofd naar beneden van flatgebouwen gooien (staan die flatgebouwen ook voor achterlijkheid?). En "wij" zijn nu juist zo tolerant tegenover homo's. En vrouwen. En Joden. Noem maar op, we zijn er tolerant voor. Nou ja, behalve dan tegen intolerante lui, zoals moslims. En multiculti's.

Dan wordt in bovenvermelde kringen wel gezinspeeld op een complot tegen Haider, waarbij het J-woord natuurlijk niet valt maar wel vermeld wordt dat hij zich scherp had uitgesproken tegen speculanten kort voor zijn dood.
Men heeft in die kringen ook iets tegen de burgemeester van Amsterdam, laat mij raden waarom. Maar de mooiste zijn de toespelingen op de vermeende seksuele voorkeur van vice-premier Wouter Bos. Iemand die De Kringen ongetwijfeld graag met het hoofd naar beneden van de minaret wil gooien. Als het om homo's gaat zijn zogenaamd links en rechts geheel aan elkaar gewaagd. En meer - het zou mij verbazen als McCain niet de verkiezingen in de VS wint, maar dit niet geheel terzijde.

Ik ben zelden op een kort ogenblik - dus niet blijvend, daar is zij niet belangrijk genoeg voor - zo kwaad geweest als op de vriendin van Wouter Bos. Hij moest nog Wouter Bos worden, als u begrijpt wat ik bedoel. Daar heeft hij aan gewerkt en nu is het zover. Tot weiniger genoegen - nou ja, bij de Shell is men blij met hem. En in de bankwereld.
Er moet echt wel iets gebeuren wil ik hysterica! tegen iemand roepen - het spreekt zichzelf tegen, geef ik toe -, vooral omdat het een uitdrukking is die alleen tegen vrouwen gebruikt kan worden. Ik wil mij er desnoods wel voor schamen maar de boosheid van toen wordt er niet ongedaan mee gemaakt. Vooral omdat ik opkwam voor mijn geliefde - nee, geen spijt.
Maar goed, het was wel een meisje van het vrouwelijk geslacht. Nee, hij is niet met haar getrouwd. Sinds de nieuwste verwikkelingen is hij wel haar baas, want zij is Iets Belangrijks Bij Zekere Bank geworden.
Wouter Bos interesseert mij eerlijk gezegd zo goed als niets. En al was hij van de herenliefde... maar hij is het niet, nee.

De wereld is klein. Te klein misschien. Maar ik blijf wel weer uit Verkeerde Buurten.

Charly, ben je wel een christen?

Er zijn naar mijn overtuiging andere vragen te stellen dan of homoseksualiteit een zonde is, danwel of de wereld in zes dagen is geschapen minder dan tienduizend jaar geleden, en meer, als het over geloof gaat.
Een quiz voor de lange winteravond.
En ik geef de bovenste vijf van mijn uitslagen. Een vrijzinnige Quaker. Pourquoi pas?



1. Liberal Quakers (100%)
2. Unitarian Universalism (98%)
3. Reform Judaism (95%)
4. Sikhism (86%)
5. Neo-Pagan (84%)

Het belang van Al Singer en John McDonald

Zowel John McDonald als Al Singer hebben slechts één shift dienst gedaan als nieuwslezer bij Radio Caroline South, in 1966. Als ik hen was en zou moeten rondsolliciteren zou ik het denk ik niet op mijn cv zetten. Maar als stemmen van dat schip, in die tijd en speciaal dat jaar, vertegenwoordigen zij meer dan een baantje van een of twee weken. Toenmalig deejay Keith Hampshire liep zijn fotocollectie na en kon de afgebeelde zwemmer niet thuisbrengen, behalve dan als nieuwslezer (met de toevoeging: hij had een Amerikaans accent). Het is hoogstwaarschijnlijk een van de aan het begin genoemden, en dus wed ik op Al Singer. Keith Hampshire denkt dat ik gelijk kan hebben. Ik ben benieuwd of we het ooit zullen weten. Will Al Singer, one time newsreader on Radio Caroline, please make himself known? Or John McDonald, for that matter...

Waarom dit willen weten? Omdat een vraag beantwoord wil worden en nu eenmaal niet meer weggaat als zij eenmaal gesteld is. Het is - het verwijt heb ik wel eens naar mijn hoofd geslingerd gekregen in ander verband - postzegelverzamelen. Maar in de eerste plaats is het aardig een vraag op te lossen, waarvan ik denk dat dit nu bijna gebeurd is - en dit via het Nieuwe Medium internet over Oude Media als foto en radio - spelers: Graham Webb in Australië, PHOF in Engeland, Keith Hampshire in Canada en ik in Nederland. Dat is natuurlijk ook aardig.

Belangstelling voor het verleden is eigen aan de mens, en wie es eigentlich gewesen moet men benaderen als het te doen is. Zeker als het over een geschiedenisverhaal is dat je eigen levenspad gekruist heeft, maar zeker dan niet alleen.


Enfin, Keith Hampshire, en als ik dit hoor dan denk ik vanzelf aan Simon Dupree and the Big Sound (I see the light, oorspronkelijk van de Five Americans)

Hooggerechtshof en Troy Davis

Bericht van WSAV, NBC-station in Savannah:

Amnesty International USA (AIUSA) decried today’s U.S. Supreme Court decision to deny a new hearing for Georgia death-row inmate Troy Anthony Davis. The Court had granted Davis a stay of execution just hours before he was scheduled to be put to death while it decided whether to hear the case. In denying Davis’ petition for a writ of certiorari, the Court has effectively ended a longstanding battle to have new evidence in Davis’ favor heard in a court of law.

“The Supreme Court’s decision is truly shocking, given that significant evidence of Davis’ innocence will never have a chance to be examined,” said Larry Cox, executive director for AIUSA. “Faulty eyewitness identification is the leading cause of wrongful convictions, and the hallmark of Davis’ case. This was an opportunity for the Court to clarify the constitutionality of putting the innocent to death – and in Davis’ case, his innocence could only be determined with a new hearing or trial."
"It is disgraceful that the highest court in the land could sink so low when doubts surrounding Davis' guilt are so high," Cox added.

The U.S. Supreme Court denied Davis’ petition for writ of certiorari that was submitted on constitutional grounds of due process and cruel and unusual punishment violations if an individual is put to death despite significant claims to innocence. Davis’ attorneys filed the petition after the Georgia Supreme Court’s narrow 4-3 ruling to deny Davis an evidentiary hearing last March; the ruling was based on technicalities rather than basic questions of guilt and innocence.
Davis was convicted in 1991 of killing Savannah police officer Mark Allen MacPhail. Authorities failed to produce a murder weapon or any physical evidence tying Davis to the crime. In addition, seven of the nine original state witnesses have since recanted or changed their initial testimonies in sworn affidavits. One of the remaining witnesses is alleged to be the actual perpetrator.

Since the launch of its February 2007 report, Where Is the Justice for Me? The Case of Troy Davis, Facing Execution in Georgia, Amnesty International has campaigned intensively for a new evidentiary hearing or trial and clemency for Davis, collecting well over 200,000 clemency petition signatures and letters from across the United States and around the world. To date, internationally known figures such as Pope Benedict XVI, Archbishop Desmond Tutu and former U.S. President Jimmy Carter have all joined the call for clemency, as well as lawmakers from within and outside of Georgia.
Amnesty International is a Nobel Peace Prize-winning grassroots activist organization with more than 2.2 million supporters, activists and volunteers who campaign for universal human rights from more than 150 countries. The organization investigates and exposes abuses, educates and mobilizes the public, and works to protect people wherever justice, freedom, truth and dignity are denied.

Ook twaalf oktober (op de dertiende)

De BBC wil er vanaf en heeft de herdenking van John Peel genegeerd dit jaar. Verwarring bij degenen die wel willen herdenken.
Ik denk vanzelf aan mijn eigen herdenkingsprogramma in de blessuretijd van Radio 100, enkele uren na het nieuwsbericht van zijn overlijden, waarin ik de klemtoon legde op de eerste maanden van zijn Britse loopbaan, op Radio London. Daar gaat-ie.


The Action, Shadows and reflections


Double Feature, Baby get your head screwed on


Jimi Hendrix Experience, laatste John Peel climber Radio London, Burning of the midnight lamp (ook toegekend aan Norman St. John).

Jaja, Marx is weer helemaal terug

Dalende koersen worden door wanhopig naar hun voorhoofd grijpende - witte - mannen gesymboliseerd. Liefst ook veel tegelijk.
Stijgende koersen zijn blij kijkende leuke - witte - jonge vrouwen. Niet zoveel.
Maar al met al - als het radionieuws ons verblijdt met de mededeling dat we een keerpunt gepasseerd zij en dat "we" geheel nieuw terrein betreden, blijven de vragen.

De banken worden niet zonder vergoeding genationaliseerd. Het valt op dat het niet tegen beurskoersen gebeurt, maar voor vele (tientallen) miljarden meer. En de nationalisatie is niet blijvend. Wedden dat de privatisering wel tegen beurskoers, zoniet tegen lagere prijs, zal plaatsvinden?
Bianca Molenlandkaas en Dennis Herbergbier mogen betalen. Desnoods in de vorm van nog verder opgelopen staatsschuld voor de toekomst. Zoniet - wat dan? Dan is het geld waarmee de nationalisatie wordt betaald net zo virtueel als wat het beoogt te bestrijden, oftewel: een vergiftigde schuld. Het verkiezingscircus in de VS belooft alweer belastingverlaging, en gesteld dat men zich er aan houdt - waar wordt deze operatie van gefinancierd?

Na ons de zondvloed. Die zou nog wel eens heel snel kunnen komen. De Royal Bank of Scotland werd een paar weken geleden nog als rotsvast en degelijk in de storm afgeschilderd, en is inmiddels voor zestig procent overgenomen door de Britse overheid. En aangezien er niet voorzien is in tegemoetkoming op gemene lasten voor degenen die hun persoonlijk krediet niet kunnen aflossen blijven er huizen ontruimd worden in de VS, huizen waarvoor geen koper te vinden is - en aan verhuren denken de banken, waaraan de huizen vervallen, niet. Als al die ten onrechte verleende hypotheken blijven oplopen blijven er "giftige" kredieten rondwaren waardoor het kredietstelsel opnieuw tot stilstand kan komen. Dit laatste is zeker een dag gebeurd, het is zijdelings opgemerkt, maar het is het belangrijkste nieuwsfeit dat er op wijst dat het niet alleen een oefening in shockkapitalisme is. Maar goed, de meisjes lachen vandaag. (Als u zegt dat ze in de regiekamer bij een televisiestudio zitten of dat het luchtverkeersleidsters zijn die elkaar een daverende grap vertellen geloof ik u misschien nog meer dan dat dit iets met "de beurs" te maken heeft).

En wordt de rekening zoals gewoonlijk neergelegd bij de zogeheten Derde Wereld? Indonesië heeft niets met de hypothekencrisis te maken, maar de beurs is er totaal ingestort. Ook voor Afrika wordt gevreesd ("het ging er net zo goed" - o? wat rookt u eigenlijk?).

Nu het woord kapitalisme weer volop valt wordt ook nog wel eens gezegd dat "Marx weer regelmatig geciteerd wordt". Het is mij nog niet opgevallen. Hij heeft het woord Kapitalismus zelf nooit gebruikt, het is door anderen afgeleid van het woord kapitalist dat bij Marx waarschijnlijk het zelfde betekent als bourgeois. Waarschijnlijk, want hij heeft ook al geen samenhangende klassentheorie nagelaten - notities ter grootte van een boekpagina. In het algemeen wordt hij dan ook geciteerd door mensen die nooit iets van hem gelezen hebben en maar wat in de ruimte zwetsen. Door briljante economen, zogezegd. Die kunnen de zogenaamde marxisten van de jaren zeventig de hand reiken, voorzover het niet om dezelfden gaat.

Herfstbeeld

Voor mijn ogen, zonder enige schroom, strijkt een Vlaamse gaai neer op de dakgoot, om in de plantenbak te gaan hakken met (haar?) snavel, tussen de tijm. Ze vindt wat ze nodig heeft - een eikel, die bekwaam op de dakgoot opengehakt en opgegeten wordt. Zij moet mijn aanwezigheid gemerkt hebben maar is niet bang. De eikel moet zij zelf verstopt hebben. Niet veel jaren na het opheffen van de jacht is de Vlaamse gaai niet meer schuw, zoals ik ze nog gekend heb. Daarnaast kwamen zij niet voor in de stad - zij zijn in de grachtengordel (terug)gekomen na het afschudden van hun schuwheid.

Als zij hem niet gegeten had, zou ik dan een eikje naast de tijm gekregen hebben?

Twaalf oktober

De zaag. De meisjes barsten na afloop in lachen uit, wat ik vaker bij strotzangeressen heb gemerkt. Lichte gêne?


Kacharpaya


Sikuriada

RG de 50-quidman doet wat verzoekjes

Human Beinz, Nobody but me - for Mo.


The Changin' Times, het duo dat het nummer ook geschreven heeft: Pied piper, for Howard.


Martha & the Muffins, Echo beach - een nummer uit dagen waarin ik ook verlangde naar een strand far away in time. Voor mijzelf dus.

De crisis

Terwijl ik de site van NRC-Handelsblad sluit om dit citaat hier te plaatsen flitst langs dat Jörg Haider bij een ongeluk om het leven is gekomen. Een bericht dat gemengde gevoelens oproept. Maar goed, het openingscitaat op het ogenblik dat dit geschreven wordt:

In twee weken tijd is de wereld van spaarders en beleggers, van burgers, op zijn kop gezet. Deze crisis is niet het eind van het kapitalisme, dit ís het kapitalisme.

Getuigt van enig inzicht: niet het kapitalisme is in crisis, maar het kapitalisme is de crisis - Walter Benjamin schreef zoiets nogal wat eerder.
De rest van het stuk is overigens dom - een goede opener gaat niet altijd vooraf aan een goed stuk.

Verder nieuws: General Motors en Chrysler zijn in fusiebespreking. Moet nu even kunnen, blijkbaar.

En de bank van dit weekeinde...

...Morgan Stanley. Bericht net binnen als dit getikt wordt:

De onzekerheid over de toekomst van de Amerikaanse bank Morgan Stanley neemt toe. Volgens Amerikaanse mediaberichten staat een investering van de Japanse bank Mitsubishi UFJ in Morgan Stanley op losse schroeven.

Bij het radionieuws wordt ook steeds verbaasd gezegd dat de bankencrisis "de echte economie aan het bedreigen is".
Een uitdrukking die hoe dan ook te denken geeft.

Op bezoek in Compostela

Een Galicisch filmpje met beelden van Compostela met begeleiding onder andere van José Afonso, Verdes são os campos.

Ook een soort bedevaart.

Weemoed, onzekerheid en cider

In gedachten in Alentejo vertoefd, vanwege António Gonçalves Correia (agradecido, Silas), en eens even gespeurd naar wat Alentijnse muziek. Ik kwam uit bij een groep die bij de FNAC (!) in Albufeira Ao romper da bela aurora zingt en speelt.

Hier is de versie van de Brigada Victor Jara te horen met Né Ladeiras als voornaamste stem.

Oorspronkelijk was ik op zoek naar Vitorino, en bij Youtube kom je nu eenmaal voor verrassingen te staan. Een Galicisch televisiestation herdenkt de twintigste sterfdag van José Afonso; beelden van die aprildagen van 1974; interview met Otelo - even slikken - die betoogt dat er natuurlijk iets van José Afonso op de radio moest komen als signaal om de militairen uit de kazernes te laten komen, maar hij had liever Traz outro amigo também gehoord dan Grândola vila morena... Otelo zingt het voor. En dan is Vitorino ermee in beeld...


Al die helden van de revolutie van toen.
Een van de weinige stukken voor De AS of Jaarboek Anarchisme die ik niet op het net heb gezet (tot nu toe of definitief) betrof een soort uitnodiging de "beweging van zeventig" te bestuderen voor de buitenstaanders - jongeren waarschijnlijk - die er afstand van hebben. De reacties maakten wel duidelijk dat er nogal wat onverwerkt is blijven liggen, waarmee ik gelijk kreeg met de bedoeling van het stuk. De uitnodiging is niet aanvaard, tenzij men het boek van Antoine Verbij over tien rode jaren zo ziet - wat ik niet doe.

Belangrijker dan memoire-achtige kanttekeningen over de Nederlandse anarchistische beweging vond ik wat ik schreef over mijn betrokkenheid bij informatie over en solidariteit met o processo, de Portugese revolutie. Eerlijk deviezen smokkelen in de doos van het scheerapparaat (de klassieke plaats waar ze zullen zoeken, hoorde ik achteraf; ik was de enige die met het vliegtuig ging en leek dus de veiligste bode voor het geld), terwille van República dat was overgenomen door het personeel - voor de revolutie was het een oppositioneel blad, nu moest het doorgeefluk van de sociaal-democratie worden en ter redactie dacht men daar anders over - en wij steunden de zelfbeherende journalisten. Het blad werd genationaliseerd en opgeheven, illustratie van wat nationalisatie eigenlijk inhoudt: iets contrarevolutionairs tenslotte.

In het voorjaar van 1976 was de revolutie hardhandig ingetoomd en zag ik het verder somber in. In het genoemde memoire-achtige artikel stel ik vast dat we het wel niet meer zullen meemaken: een anarchistische zanger die het startsein voor een revolutie geeft op de radio - zeker een in de vorm van een militaire staatsgreep. Er sneuvelen dezer dagen heel wat zekerheden die nooit zekerheid zijn geweest. Hier moet ik dan bij aantekenen dat de zekerheid van die onwaarschijnlijkheid ook sneuvelt - al kan ik mij nog niets concreet voorstellen hoe het verder gaat met het imploderen van het kapitaal. Het is nog te verrassend om verheugd te zijn, daarvoor zijn er veel te veel onzekerheden.


Het weekeinde van 15-16 mei 1976 vormde een afsluiting van mijn - en niet alleen mijn - betrokkenheid bij Portugal in georganiseerde vorm, een congres over de rol van de media met betrekking tot de revolutie, in Nijmegen. Optredens van Pedro Barroso en de plaatselijke Vlojenband. Van hen hoorde ik Zeven dagen lang, dat een jaar later voor Bots een hit zou worden en nog even de geest van revolutie zou wakkerhouden. Het origineel van Alan Stivell gaat niet over zeven dagen en vechten voor ons belang, maar is een loflied op de cider - toepasselijk om deze tijd van het jaar. Son ar chistr, Ciderlied dus.

Hotperdom

Er zijn ogenblikken dat het nieuws de waarschijnlijk bij niet-Nederlandstaligen meestbekende Nederlandse uitroep uitlokt. De kolonialen waren zo beschaafd dat het in het Maleis terechtgekomen is in de bovenstaande vorm. Ik weet dat ik die hier niet kan of mag laten vallen. Maar eigenlijk weet ik niets anders te zeggen op het nieuws dat er nu over IJsland wordt losgelaten.

De banken van dit schijnbaar (!) zo keurige sociaal-democratische land hebben kredieten uitgegeven ter waarde van meer dan tien keer het BNP van dit land - een Albanees piramidespel, wordt het al genoemd. Maar met betrekking tot Albanië hadden de berichtgevers destijds - 1997 - de smoes dat men daar (nog) niet gewend was aan kapitalistisch bankieren. En wat dan te zeggen over IJsland?
Of over Wales? Gemeenten in Engeland? Spaarders in Nederland? Gaat de NAVO ingrijpen in dit landje van onwetenden waar ze maar raak doen met hun banken, net als in Albanië?

Klein probleem: IJsland is al lid van de NAVO. En er zijn geen wapendepots, zoals Hoxha die had verspreid, die geplunderd kunnen worden. Denk ik. Maar Wouter Bos gaat ze wel eens de waarheid vertellen. Hier dat geld dat er nooit geweest is!