RG de 50-quidman gedenkt Norman Whitfield en heeft gedachten over diabetes

Smiling faces sometimes, The Undisputed Truth.
De versie van The Temptations is de originele, die van de Truth het funkiest (en het bestverkocht), en die van David Ruffin is de beste, ben ik nu geneigd te zeggen.
Van Papa was a rolling stone is het origineel juist van de Undisputed Truth en de hit van de Temptations. Een andere keer, wellicht. De choreografie is hier ook duidelijk:


Cloud nine, The Temptations

Gisteren 18 september is Norman Whitfield, met Barrett Strong schrijver van deze nummers, "aan de gevolgen van diabetes" overleden - in een coma geraakt en niet meer bijgekomen. Ik vraag mij wel af of dit niet vooral "een gevolg van de medische voorzieningen in de VS" is, ook voor een Bekende Amerikaan. Dit klinkt nu niet direct als iets waar niets aan gedaan kon worden.

Op het podium buiten westen geraakt door diabetes en niet meer bijgekomen: Linda Jones, 1972.

Naast veel soft soul heeft zij ons ook northern nagelaten, zoals A last minute miracle. Dat hadden Norman en Linda ook wel kunnen gebruiken.