Merkwaardige spelingen van het lot brachten ons gisteren bij "de Chinees" in de vertrouwde Andere Plaats. Het is in ieder geval nog een Chin-Ind. restaurant, een categorie die gaandeweg zeldzamer wordt (zoals ook "afhaal" niet exotisch genoeg klinkt, het moet takeaway heten). Het "Indisch" uit de aanduiding gaat ten onder aan de politieke correctheid: het moet natuurlijk Indonesisch zijn - leren "we" op school eigenlijk nog wel over Nederlandsch-Indië en hoe "we" daar aan en af gekomen zijn? De basis van die politieke correctheid, dus? Politieke correctheid kent geen geschiedenis, er is het eeuwige nu waarin men correct is en altijd correct is geweest. Waarin er ook geen wadjanschotels zijn, maar wokgerechten, want dat klinkt zoveel aardiger en daar doen ze op de televisie aan.
Aan de bar werden de Olympische Spelen besproken, door een Chinese dame, familie van de eigenaars zoniet zelf eigenaar, en autochtone Nederlanders. Die hadden vaag vernomen dat het misschien toch wel gevaarlijk zou kunnen zijn in China. Ach kom, die moslimterroristen, in die provincie waar ze onafhankelijkheid willen, hoe heet-ie ook alweer... Onzin, je kunt toch ook niet Utrecht plotseling onafhankelijk maken (eigenares).
Oeigoeristan/Oost-Turkestan heeft geen liberal knuffelberengehalte, zoals Tibet. Als Tibetanen aanslagen plegen - denkbaar - is er ook het zogeheten westerse belang om dit stil te houden. Als Oeigoeren geweld gebruiken is er belang bij dit breed uit te meten, want de Oeigoeren zijn moslims, dus van nature terroristen. Vreemd overigens hoe politieke correctheid werkt. Nee, van deze zakenvrouw hebben we niet gehoord - wat nou, zakenvrouw in China, daar zijn ze toch communistisch! Terroristen hoor je 's nachts op te halen en met onbekende bestemming af te voeren, dat is algemeen bekend.
Daar komt mijn authentieke boeddhistische groentenschotel. Er is geen wortel als boeddhafiguur uitgesneden zoals ik hoopte, maar een roos. De Ander heeft de paddestoelenschotel, maar een klein paddestoeltje dat bij navraag als muizeoor aangeduid wordt (niet de inheemse gele composiet dus) blijkt dan juist boeddhistisch te zijn. Nee, ik eet niet boeddhistisch om verlicht te mogen heten maar omdat het vegetarisch is. Hee, wat zijn jullie voor communisten dat jullie boeddhistische schotels serveren? (Bedenk ik nu pas).
Merkwaardig: naast ons strijkt een gezelschap neer en ik krijg de ingeving: je ziet in de horeca eigenlijk nooit mensen bidden voor het eten. Schaamte? Geen behoefte? "Wadizdat?"
Om weer eens duidelijk te maken hoe merkwaardig ingevingen kunnen zijn, en om het gevoel dat ze "ergens" vandaan komen te onderstrepen, geeft het gezelschap antwoord. Het bidt. Ze hebben geen boeddhistische schotel besteld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten