Niet zijn baantje kwijt

1978, ook een jaar dat aan een lustrum toe is - maar geen algemeen erkend te vieren jaar geloof ik. Op het Anti-City-Circus op de zandvlakte van het Waterlooplein, die vervolgens ontgonnen zou worden tot het Vlooienpark, trad ook Neerlands Hoop op.
Zij troffen mij speciaal met dit nummer, waarvan de tekst in deze dagen waarin naar aanleiding van Duyvendak over "de jaren tachtig" wordt gemeierd, raker lijkt dan in sommige tussenliggende jaren.

Het is weer tijd om te bepalen waar het allemaal op staat

In de jaren zestig
Had iedereen zo'n smoel
Nu eten we gebakken peren
Met een triest gevoel
Een kwart van toen is aan de drugs
Een vierde gesaneerd
De rest is ofwel ingepakt
Ofwel genuanceerd

Waar zijn je idealen
Zingt de eeuwige soldaat
Het is weer tijd om te bepalen
Waar het allemaal op staat

Wat had je een bewondering
Voor Martin Luther King
Je had zelfs echte vrienden
In je negerkring
Als hij een fractie had vergolden
Van wat hem was aangedaan
Had hij niet in een zilveren lijst
Op je buffet gestaan

Je wilt graag zelf bepalen
Hoever een vriendschap gaat
Het is weer tijd om te bepalen
Waar het allemaal op staat

Toen Vietnam voorbij was
Werd het nadrukkelijk stil
Goede tijden voor de PPR
En nog een rondje pils
Maar wie toen voor de yankees was
En riep hun strijd is onze strijd
Zit nu nog op het kussen
En is niet zijn baantje kwijt

Niemand wou bepalen
De prijs van het verraad
Het is weer tijd om te bepalen
Waar het allemaal op staat

Als je een avond hebt gezopen
En je rijdt er eentje dood
Dan kan dat iedereen gebeuren
Ons begrip is groot
Maar als je de wereld wilt verbeteren
En je doet er eentje pijn
Dan ben je staatsgevaarlijk
Dan is het land te klein

Dan komen ze je halen
Het leger staat paraat
Het is weer tijd om te bepalen
Waar het allemaal op staat

Tweehonderdduizend werklozen
En de meerderheid die zwijgt
Mondjes en handjes dichtknijpen
Blij dat je een uitkering krijgt
De vakbond in confectiepak
Voert voor jou de strijd
En dus verdrink je je ellende
In een zee van vrije tijd

Pas als er niets meer valt te halen
Zien we jou weer op straat
Het is weer tijd om te bepalen
Waar het allemaal op staat

We gaan naar Argentinië
Waar dagelijks wordt gemoord
Maar daar is nu eventjes geen tijd voor
Zojuist heeft Rep gescoord
Zonder Cruijff in de finale
Wie had dat verwacht
En op de eretribune
Zitten Wiegel en Van Agt

We zitten in de finale
In een politiestaat
Het is weer tijd om te bepalen
Waar het allemaal op staat

- Voor mij was 1978 in de eerste plaats het jaar waarin ik ging werken bij boekhandel Het Fort van Sjakoo, wat bepalend voor mijn verdere levensloop zou blijken te zijn (het was voor meer mensen een beslissende stap, zij het niet voor de meesten). Verder was het vooral een jaar dat mij een turbulent liefdesleven opleverde, maar dat is niet iets om te vieren. Toen de stofwolken waren gaan liggen trof ik de weergegeven liedtekst aan op de muur van het vertrek waarin men zich dagelijks een paar keer bezint, bij mijn nieuwe vaste vriendin...