Het zojuist in afleveringen geplaatste essay was oorspronkelijk geschreven voor uitgeverij De Balie, die er geen opdracht toe wilde geven en zich er later niet aan wilde wagen. Ik kan nog steeds bedenken dat het afwijzen niet om het onderwerp ging - want dit was in overleg ontstaan - en zelfs niet vanwege het afschrijven van de sociaal-democratie. Het was en is in enige mate een esoterisch stuk dat een dialoog aangaat met een in feite in Nederland zo goed als niet bestaand publiek. Het zou gepast hebben in Arcade - jaarboek voor ambulante wetenschappen met een zeer select publiek (en gezien de drukgeschiedenis: de leesbaarheid voorbij). Maar dit tijdschrift in boekvorm was juist opgeheven.
Zou het anders zijn gelopen in Nederland als het wel was uitgegeven, eventueel in overleg was bewerkt tot een stuk waar men bij deze uitgeverij wel aan wilde (of een andere uitgeverij)? Zoals altijd bij een eerste afwijzing gaf ik het op. Eigenlijk moet ik wel denken dat het anders zou zijn gelopen, zoveel waarde moet men aan het geschreven woord toch wel hechten. Zoals het gegaan is kwam de kritiek op de zogenaamde multiculturele samenleving van pseudo-links als Scheffer en voorheen-links als Fortuijn, niet van een positie links van de sociaal-democratie.
Het is een historisch document geworden inmiddels, zelfs de versie van vier jaar geleden, toen Wilders en Verdonk nog in de partij zaten die hen had aangenomen. En in de consumptiemaatschappij zijn sommige ontwikkelingen niet bij te houden op zo'n termijn: men moet nu uitleggen dat een legging destijds een pyjamabroekachtig billenknijpend liefst grijs stuk dameskleding was waar men zeker geen rokje, jurk of tuniek overheen droeg. Kortom: het was alleen een wansmaakdistinctief vanuit bepaald opzicht en niet een probleem voor een allerchristelijkste schoolleiding. Dat alleen alweer vergt uitleg. En men moet wel tamelijk ver van de wereld zijn om niet in te zien dat het openlijk racistische/culturalistische vertoog bij het dagelijkse politieke spraakgebruik hoort - inderdaad, de zogenaamde politieke correctheid is op haar kop gezet: vroeger werd er luidkeels gezwegen, nu wordt er nog luider van alles geroepen. En om niet in te zien dat deze inburgering van de politiek incorrectheid veel ernstiger is dan een enkel partijtje dat roepende met zijn tienen de zege heil wenst en dergelijke. Nederland voert oorlog, in het kielzog van de VS, met Irak en Afghanistan, en wie weet wat er nog gaat komen.
Vier jaar geleden zou het een speciale aflevering van De AS worden. Ik heb het gelaten geaccepteerd (zoals trouwens de gehele redactie) dat de eindredacteur anders besloot. Zeker niet omdat hij het er niet mee eens was, maar om zo min mogelijk opmaakrompslomp te hebben. In ieder geval was Nederland toen al heel anders dan acht jaar tevoren. Nee, niet verbeterd. Nederland is ontbeschaafd - een term die in ander verband in het essay voorkomt - op het punt van de ander in "ons" midden.
Het is bij dezen alsnog gepresenteerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten