Van Gorz heb ik wel eens lezingen bijgewoond, ik zou werkelijk niet meer weten of ik een vraag heb gesteld en dus kan zeggen dat ik hem gesproken heb. Het is ook van geen belang, al is zo'n overlijdensbericht net iets "erger" over iemand die je in het echt hebt meegemaakt.
Dichterbij nog is het overlijden van pater Van Kilsdonk, Kater van Pilsdronk, jarenlang zo'n vast figuur in het gaye- en het studentenuitgaansleven. Lees ik nu in een overlijdensbericht dat hij slechtziend was?
Ik was eerstejaars, hij liep rond in de tamelijk lege kroeg en sprak mij aan. "Hebben wij niet laatst een heel goed gesprek gehad?" Nee, dat hadden wij niet. Zou ik dat dan niet alsnog willen hebben?
"Nee dank u." "Waarom niet?" "Ik ben niet katholiek." En weg was hij. Ik wist uiteraard alles, was tegen een heleboel en al helemaal tegen paters. Ja hoor, het was in het magische jaar 1968.
Nu ik er aan terugdenk vanwege zijn overlijden vraag ik mij af of hij met zijn slechtziendheid zich echt niet herinnerde hoe ik hem weggesnauwd heb, definitief. Gaf hij mij ooit een blik van herkenning, de vele keren dat hij mij in het uitgaansleven gezien moet hebben? Ik kan mij er van alles bij afvragen, en zal dit hier niet doen. Ik schaam mij nu alsnog voor mijn barse woorden.
Hem zal veel vergeven worden. Rust zacht, pater Jan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten