Bij de lancering kreeg ik een mail van de burelen van het weekblad Opinio. Ik vermoed dat ik niet werd aangeschreven als (oud-)redacteur van De Waarheid of Forum, en zelfs niet van Keesing’s Historisch Archief of ook De AS (ik zie vast wel wat over het hoofd dat het ook niet geweest zal zijn). De reden leek mij banaler. De directeur was mijn buurman op de camping.
Ik heb hem er nooit op aangesproken en het woord Opinio is nooit gevallen. Hij had namelijk kunnen weten dat ik mij geen onderdeel van de doelgroep van het blad achtte. Of wist hij dat wij Trouw-abonnee waren? Maar ik was juist opgelucht dat die Vink en Rutenfrans daar weg waren, omdat het ranzige racisme toch wel erg van de Letter & Geestpagina’s afdroop. En ik had S. juist gecomplimenteerd met het dagblad van De Groene in de woelige dagen van de Kamerverkiezingen in 2002 – een links tegengeluid tegen alle ellende was wel goed, en een aardige prestatie van een redactie die nu ook weer niet zo nieuwsig overkomt. Maar S. sprak juist zijn afgrijzen uit over dat linkse gedoe, daar moest hij niets van hebben. Een neocon in hart en nieren dus. Maar toch al wel van het schip gedrost voor het op de klippen liep.
Want laten we wel wezen – Roel Pieper is geen idealist. Zijn fascistoïde praatjes moeten geld opleveren, aan degenen die ze ventileren en ook aan hem. Hoe je dat denkt te bereiken zonder advertenties was toch al een raadsel. Geen enkel opinieweekblad zal het redden zonder advertenties, en als je niet iets anders te bieden hebt, alleen nog net wat onbeschaamder ultrarechts dan de rest (De Groene nog net niet te na gesproken) – wat kun je dan verwachten?
Of de potentiepillendraaier, bekend van de zogenaamde Burkestichting, of de sponsors van het American Enterprise Institute de boel drijvende willen houden is de vraag. Ze willen tenslotte ook waar voor hun geld zien en een blaadje dat de minister-president voor een terroristenvriend uitmaakt en daarvoor vervolgd wordt is nu ook weer niet het interessante schip met geld voor die sponsors. Want dat is zo aardig van ultrarechts dezer dagen: aan ultrarechts zijn moet wel wat te verdienen zijn. Hun stoottroepen zullen hun blaadjes nooit lezen. Vink zit over een paar maanden bij De Volkskrant, zijn bedje is daar al gespreid door Rutenfrans. En ik ben vertrokken van die camping...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten