De eerste keer dat ik een ooievaar in Nederland zag was tijdens mijn debuut-hagepreek bij het zogenaamde grenshospitium. Er zijn weinig plaatsen waar het vrij over- of langsvliegen van vogels met meer symboliek geladen is dan bij een opsluitgebouw.
Ooievaaars zijn minder zeldzaam geworden in Nederland dan ze eerder in de vorige eeuw waren. Gelukkig maar. Deze kon in een bebouwde kom op de geestgronden "geschoten" worden.
Nog even als lentemelding: met Pinksteren eerste wilde klaprozen gezien (vroeg, maar ook weer niet heel vroeg) en voor het eerst koekoeken gehoord (zeker niet vroeg, maar het ligt aan mij als waarnemer).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten