De vraag of Van Doorn ironisch of cynisch was of de kluts kwijt was geraakt toen hij schreef dat de universiteiten door de Marktsector bij de les worden gehouden om zich met streepjescodes en verandermanagement bezig te houden in plaats van met de Tachtigjarige Oorlog (of Duits socialisme, of Tacitus en de rest van de ivoren toren), zal niet worden beantwoord.
Ik heb het bericht gemist - hij is woensdag 14 mei jongstleden overleden, slechts enkele dagen na het bericht dat hij zijn column had moeten staken.
Nu ik de slotzin teruglees en combineer met de zinsnede "ik sar" in het te laat gelezen overlijdensbericht is er eigenlijk geen twijfel meer:
Studie van de detailhandelsmarketing en modernisering van de verpakkingsindustrie – is dat niet belangrijker dan nog weer een monografie over de Tachtigjarige Oorlog?
De meester, lid van de KNAW, die nooit langskwam voor de ouwe klare, heeft mij in zijn slotakkoord waarschijnlijk op het verkeerde been gezet. Tja, je weet het ook maar nooit met VVD-ers van de oude stempel. Zelfs al zijn ze bevriend met Amsterdamse anarchisten die mij niet bekend zijn (Wim Hendrix, genoemd in bovengegeven link - maar ja, ik hoef toch ook niet iedereen te kennen).
Dat ik hem zal missen plaatst mij voor de gewetensvraag: komt dit nu doordat hij herkenbaar intellectueel was, of omdat hij conservatief was - in intellectuelenland een uiterst zeldzame (of misschien nu uitgestorven) mensensoort.
Op de hier gestelde vraag is er wel een antwoord. Het bleek een profetisch stuk. En tot het einde toe aangeleverd op kopijvellen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten