20 maart is ook de achtentwintigste verjaardag van de ondergang van de Mi Amigo, het zendschip van Radio Caroline - en ook van Radio Nord, Radio Atlanta, Radio Atlantis, Radio Veronica (even), Radio Seagull, Radio Mi Amigo...
In de dagen waarin het schip ten onder ging was ik buiten het luisterbereik. De ondergang was trouwens een langzaam sluipend proces dat ook aan de programma's was af te horen.
Met Pasen 1979 was het station weer in de lucht gekomen, nu met een eigen Nederlandse programmering overdag. Een aantal Nederlandse jocks van Mi Amigo, plus een zekere Paul de Wit die redelijk ingewerkt klonk, vulden deze daglichturen die steeds meer volliepen met Vlaamse reclame.
Zoals vaker met Caroline liep alles na een paar maanden in de soep. De Nederlandse ploeg ging in staking, omdat betaling achterwege bleef. Dit betekende in de praktijk dat tweedegarnituurmensen achter de microfoon belandden, en met deze ploeg ging het schip dan ten onder. In medialand zijn altijd stakingsbrekers bij de hand, al was het maar omdat het zo interessant is om achter de microfoon, voor de camera, in de krant te zitten/staan.
Zeker drie van wat ik dan de eerstegarnituurmensen noem, Jeroen "Woelwater" Soer, Ruud Hendriks (Rob Hudson) en Erik de Zwart (Paul de Wit), zijn toch nog heel behoorlijk terechtgekomen.
De man achter de Nederlandse programma's van destijds interviewde ik wat jaren daarna. Hij verschool zich achter de nuffigheid van de merendeels homoseksuele heren die elkaar niet zo zagen zitten. Een rare smoes om niet te betalen, dunkt mij - ook als je elkaar niet kunt uitstaan zit je tijdenlang samen op zo'n schip. Reden te meer om wel te betalen. Ben Bode kon het niet opbrengen te zeggen dat het geld op was, of dat hij het er niet voor over had gehad, met al die Belgische middenstanders die adverteerden. (Het zit er nog steeds in: Boutique Chris waar kleding kopen voordelig is, jaja...).
Niet alleen vorm en inhoud van de programma's straalden het verval van het zendschip van The Lady uit. Op het laatst had je als luisteraar wel door wat de codes betekenden die regelmatig omgeroepen werden, althans hoe dringend het was en hoe moeilijk de toestand aan boord.
De achterklap over onhandelbare homo's op of rond zendschepen komt overigens ook naar voren in het boek van Auke Kok over Radio Veronica. Waarmee maar weer geïllustreerd is dat het vernisje van tolerantie nog steeds flinterdun is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten