Verjaardag 1

Daniel Ellsberg, de man van de Pentagon Papers verhaalt van een die-in in San Francisco, ter gelegenheid van de vijfde verjaardag van de invasie in Irak. In het verhaal valt de naam van zijn zoon, Robert - vermoedelijk is dit de Robert Ellsberg die banden heeft met de Catholic Worker, tevens biograaf van Dorothy Day.


*

Als we maar even voorbijgaan aan de morele kant van de aanval op Irak, en aan de gevolgen die deze aanval heeft voor de bevolking van Irak, voor de militairen van de VS, voor de totale afbraak van wat op een internationale rechtsorde leek- volgens de Nederlandse grondwet streeft Nederland handhaving en versterking hiervan na, niemand heeft Balkenende en de zijnen aangesproken op hun inbreuk tegen de grondwet, dan maar, zou ik hier aan moeten toevoegen - afgezien dus van de verloren en overhoop gehaalde levens - en daar kan niet van afgezien worden -
de bezetting van Irak wordt inmiddels op een kostenpost van 2 biljoen geschat, en dat is niet het einde, niet van de oorlog, niet van de kosten. Net als het Britse imperium in de Tweede Werldoorlog voert de VS inmiddels volop oorlog op kosten van crediteurenlanden, die hetzij kunnen afwachten hoe de instorting verloopt, hetzij kunnen besluiten dat het nu maar eens genoeg is. Alle tekenen wijzen er op dat het economisch afgelopen is met de VS, de vergelijkingen met 1929 worden allang niet meer geschuwd. Het is onbegrijpelijk hoe de economische, politieke en militaire winnaar van de Tweede Wereldoorlog zo'n zestig jaar later zo zichtbaar aan zijn einde is. O ja, de Sowjet-Unie was de andere winnaar. Misschien klopt de convergentietheorie ook in dit opzicht.

Enfin, de bezetting van Irak is jarig, de historische analyse is weer iets anders. Buigen we ons hoofd in geschoktheid en ontzag voor de hubris van de heersende klasse van de VS die dit wereldrijk voor onze ogen de afgrond inwerken. Het is niet iets om juichend bij te staan. Het is beangstigend, vooral ook omdat de mensheid als geheel niet weet wat haar hierdoor te wachten staat.