Kijk eens aan, de medeschrijver van een boekje dat thans bij De Slegte te vinden is, en dat moeilijk anders dan een portie reetlikkerij van de weduwnaar van koningin Juliana genoemd kon worden, mocht het nieuws brengen bij De Volkskrant.
Toen ik de stapels gebonden boeken gisteren in de winkel zag liggen was mijn belangrijkste gedachte: ze heeft het toch afgekregen. O ja, zelf aan het werk maar weer...
Meermalen heb ik naast Anet Bleich zitten snuffelen in oud papier op het IISG. Ik ben te onbelangrijk dan dat ze mij nog herkennend zou hoeven te groeten als medestudent uit bewogen tijden, dus ik gaf dat ook allengs op. En haar tutholacolumns in bovengenoemde courant gaven mij nu ook niet een blij gevoel. Journaliste wordt zij genoemd in de kranten die aandacht besteden aan de biografie - kom nou toch! Ons wordt onthouden of zij doctor in de geschiedenis of toch in de wetenschap van de politiek - als die nog bestaat - wordt. Maar goed, de klus is af en kost vijfendertig euro, ik wacht de paperbackeditie wel af. En ik heb een internetvrije dag genomen verder, omdat de browser totaal vastgelopen was - ik vrees dat dit het nakende einde van mijn herbouwde iMac aankondigt.
Dus hoe dan ook oud nieuws: Bernhard heeft 750.000 dollar gebeurd als lobbyist voor bombardementsvliegtuigenfabrikant Northrop. Leuk dat het in dollars wordt weergegeven, want 2,7 miljoen toenmalige guldens, dat klinkt dan weer zo miljoenig. Dus die omrekening blijft buiten de berichtgeving, laat staan de voor inflatie gecorrigeerde omrekening naar hedendaags in Nederland gangbaar geld.
Wat mij over de Lockheedaffaire al zo verbaasde: iemand die toch al niet arm is, rijkelijk onderhouden op kosten van de Nederlandse belastingbetaler m/v (dus iedereen), die ook nog eens zijn handje ophoudt voor miljoenen om gevechtsvliegtuigen te laten kopen op kosten van diezelfde belastingbetaler v/m (iedereen dus). Waar had hij die miljoenen voor nodig? Tomas Ross mag het weten...
En de Partij van de Arbeid hoeft niet te denken dat het al dan niet oranjegezinde janhagel deze partij nu plotseling dankbaar zal zijn voor de bewezen dienst. Den Uyl is nooit beloond met een tweede kabinet voor het verzwijgen van de affaire. Wat persoonlijk tragisch is, maar voor een principieel contrarevolutionaire partij toch juist iets zou moeten zijn om trots op te wezen: de strontkar kan weer over de club uitrijden, zelfs GroenLinks wordt wakker...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten