Eerlijk gezegd deed die zogenaamde Iraanse dreigende stem van Het Incident van de Straat van Hormoez mij al sterk denken aan mijzelf, die een Engelssprekende Arabier nadeed.
De ironie - strategisch bezien - van het VS-interventionisme in het ruimbekeken Midden-Oosten tot nu toe is dat gratis en voor niks aan Iran vijandige regiems een (bloedig) einde is gemaakt. Vanuit Teheran bezien had het vast en zeker minder bloedig gemogen, maar de Taliban en Saddam zijn weg (al is ook dit inmiddels betrekkelijk).
Misschien had iemand in Washington toch even meteen verteld moeten worden dat Perzisch niets met Arabisch te maken heeft, behalve het alfabet. En het is toch wel opvallend dat dit nep-incident al binnen enkele dagen wegbrokkelt, in plaats van jaren later, zoals bij het zogenaamde Golf van Tonkin-incident. Het wijst er op dat binnen de Oorlogspartij wel degelijk fracties met elkaar aan het twisten zijn. Een deel van de heersende klasse van de VS moet toch nog een instinct van zelfbehoud hebben: Iran is een stap te ver.
Voor de geographically challenged heb ik het kaartje er maar bijgeplakt - de kust van de Verenigde Staten is niet te ontwaren op deze kaart, wel? Hoe zou dat toch komen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten