Justin Raimondo is ook op het punt van de crisis "om", ik durf niet zoals hij te zeggen of zij strucureel aan de militarisering te wijten is, maar onmogelijk is het niet omdat de oorlogen van deV S met de drukpers en overzeese leningen worden betaald.
Zo is ooit het kapitalisme langzaam in de plaats gekomen vaa het feodalisme: de heren die financieel steeds afhankelijker werden van de stedelijke burgers, totdat deze de heren opzij konden schuiven.
Hier is het dus het Amerikaanse Rijk dat debiteur is bij het Chinese, het Japanse, het Arabische wellciht en het Russische Rijk ook - tot Iran en Venezuela aan toe (de oliedollars!)...
En - niemand heeft het er over - misschien bij Europa?
Maar wat komt er na dit kapitalisme? Geen vrijemarktanarchie, zoals Raimondo wil. Geen kleinschalig socialisme, zoals ik en de meeste christen-anarchisten zouden willen. Was een van beide maar waar, of voor mijn part een mengvorm (paradoxaal gesproken kan een socialistisch anarchisme ook niet buiten een marktsysteem, dus we hoeven elkander daar niet de hersens over in te slaan).
De instorting zou wel eens heel snel kunnen gaan, en maatschappelijke wederopbouw gaat niet zo snel. Of zie ik het verkeerd en kan ik niet (meer) voorbij het krachpunt kijken?
Een fascisme zoals in China, waar men het systeem tegelijk socialistisch en kapitalistisch noemt, maar geen staatloosheid, dat lijkt het voorland.
Hopelijk zijn Raimondo en ik te somber...
(U heeft uw kippensoep toch al op, niet? liever had ik natuurlijk dat u die niet at... misschien begrijpt niemand mijn toespeling meer).
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten