Voormalig minister van justitie, van buitenlandse zaken en natuurlijk vooral voormalig minister-president. Met twijfel vooraf en aarzeling bekeek ik de site, maar er valt niet veel tegen in te brengen. En Andries van Agt besteedt extra aandacht aan de christenen van Palestina, gemakshave vergeten door hun medegelovigen in het zogeheten westen.
En over gemakshalve vergeten gesproken: Sonja wrijft het even in, de dissertatie van de gematigde Mahmoud Abbas, over de innige samenwerking tussen zionisten en nazi's en dat het allemaal gelogen is, van die gaskamers. Als het zo uitkomt kun je een Auschwitzleugner altijd een gematigde vriend van Israel en het westen noemen. Zijn juichende publiek zal oud-premier Van Agt een griezel noemen (wie deed dat ook alweer?).
Bij Question Time moest ik de afgelopen tijd instemmen met Kenneth Clarke en Michael Heseltine - naast natuurlijk de partij die ik als Engelsman-naar-keuze van oudsher steun (de Liberalen, mocht u dit nog niet weten). En nu maak ik achtereenvolgens reclame voor een Republikein en voor een CDA-premier tegen wie ik wel degelijk gestreden heb.
En het merkwaardige is: het ligt niet aan mij. Kortweg, nu even bij gebrek aan tijd of kracht voor een verdere analyse: ik moet dezer dagen wel de voorkeur geven aan geluiden uit de politiek waar niet de graflucht van zogeheten technocratie en het-kan-niet-anders aan hangt. Dit levert opmerkelijk gezelschap op, soms. Het zij zo.
(Voor de zekerheid: de tip van driesvanagt.nl komt van Wim de Bie, dat zegt toch ook wel iets).
Foto: citaat van driesvanagt.nl, Palestijnse christen, ingebouwd aan drie zijden door de apartheidsmuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten