Mijn persoonlijke tijdrekening van het afgelopen annus horribilis is behoorlijk afgebakend.
Verkiezingsdag, 22 november 2006 eindigde met dubbelzien.
Hirosjimadag 6 augustus jongstleden heb ik tegen wat pas later erkend werd als de Ziekte van Graves de Slok radioactief jodium gekregen.
Dit, 20 december, was de eerste dag waarop ik niet meer dubbel zag, geen ogenblik van de ganse dag. Meer dan vier maanden later heeft de radioactiviteit haar belangrijkste doel geraakt. Een loodzwaar middel maar blijkbaar zat er niets anders op.
Het verkeer komt nog wat wazig door en goed om mij heen kijken in de stad is zwaar. Maar de wereld is weer enkelvoudig.
Het vanzelfsprekende is een verworvenheid. Altijd misschien, maar als een rare ziekte en een zwaar medicijn je leven overhoop halen leer je het uit eigen ondervinding. De wereld is een wonder.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten