Dansen met RG de 50-quidman - vervolg

De drumroffel op het einde ontbreekt - die moet het definitieve onderstrepen. Maar het intro zegt het al: laat alle hoop varen...
Ik was indertijd nijdig om die soul- en zielloze Nederlandse versie te moeten draaien omdat het zogenaamd mod was. Wie kent die nog? Het maakt niet meer uit.
Omdat ik dezer dagen zelf niet het zonnetje in huis kan zijn: Behind a painted smile - The Isley Brothers.


Het gaat de northern soulies duidelijk om de muziek, niet om de filmpjes. Het vorige was - eh - wel zeer statisch. Misschien wel goed, want de uitvoerenden kunnen toch moeilijk blij kijken op het podium (hoewel... de titel..).
Minder in mineur, maar toch niet direct een feestnummer - toen ik de versie van The Searchers (een single in Nederland, niet elders, waarschijnlijk vanwege het Marlene Dietrich-effect) voor de vloer draaide vorig jaar leverde dit een choon! cheer op.
Hier is Walter Jackson, nog dansbaarder - Where have al the flowers gone.

That's yer lot this week, folks.