Bij de les

Als het over kernwapens gaat komt er altijd een voortplantingsmetafoor bij te pas. Of meer - groepssex bijvoorbeeld. Iets waar ik toch eigenlijk niet aan moet denken, maar zo'n uiterlijk al zo onsmakelijk mannetje als John Bolton klaarblijkelijk wel. Niemand begint erover als dit type in het openbaar zijn scheur weer eens opentrekt, hij wordt soms zelfs als serieus persoon behandeld. Zijn nieuwste tirade is dat er verraders binnen de geheime diensten van de Verenigde Staten rondlopen die een frisse vrolijke oorlog willen voorkomen.

Het bestaat niet dat de gehele heersende klasse in de Verenigde Staten zo geperverteerd is als het Bush-Cheney-Bolton-team, dus het is wel logisch dat er plotseling een nieuwe draai wordt gegeven aan de berichtgeving over het levensgevaarlijke Iran. Daar kan eigenlijk best mee gepraat worden, vinden de gezamenlijke geheime diensten, en het is nauwelijks een geheim dat deze openbaring wordt ingefluisterd door de legertop zelf - landleger en marine weten dat Afghanistan en Irak al meer dan te veel zijn voor het zogenaamd machtigste leger ter wereld. Naast Ron Paul en Dennis Kucinich, die feitelijk buiten de heersende klasse vallen, moeten er toch nog mensen in Washington rondlopen die beseffen dat een bepaalde mate van moordlust op zelfmoordlust gaat lijken, en dat een aanval op Iran wel eens suïcidaal zou kunnen worden. Het is niet eens een kwestie van moraal - die hoef je nauwelijks te verwachten op dit niveau - maar een kwestie van zelfbehoud.

In feite nodigen de geheime diensten van de VS de twee belangrijkste andere kernmogendheden uit Iran in bescherming te nemen, diplomatiek gesproken komt het daarop neer. Maar werkt dit om de zwaarste gevallen in toom te houden? Bolton lijkt wel gestoord, maar heeft in ieder geval nog de luciditeit dat hij weet dat hij dit is.
Raimondo en Silber houden ons bij de les. Het is nu aan Peking of Moskou om neocon-Washington in toom te houden. De zucht van verlichting heeft het bij mij net een dag gehouden, dus die heeft u gemist...
Je mag het niet denken voor de honderden miljoenen tussen Rostock en Wladiwostok [bij goede uitspraak rijmt dit niet, maar ik houd ze er in], maar soms lijken de Muur en de Koude Oorlog een toestand om naar terug te verlangen - terwille van een overzichtelijke internationale politiek.