YouTube werkte nog even door met zijn menu nadat ik het vorige item voltooid en geplaatst had. Weemoed overviel mij. Ik knipte het nummer dat zich aandiende aan. Eigenlijk is het The last time van het Andrew Oldham Orchestra, ondanks deze herkomst en titel heeft het niets te maken met het overigens ijzersterke nummer van de Stones dat dan weer op een spiritual van de Five Blind Boys From Alabama gebaseerd is (en meer bepaald - trad. - is).
Bittersweet symphony van The Verve - niet alleen de muziek komt uit eerdere bron. Hoe bewust had ik deze video tot mij laten doordringen?
Mijn binding met Leuven in 1991, afgezien van het niet onbelangrijke feit dat de liefste er woonde om haar studie te voltooien, bestond uit programma's maken bij Radio SCORPIO, het eerste gelegaliseerde vrije radiostation van Vlaanderen. In feite hebben wij tweeën het station dat jaar zo'n beetje door de zomer geholpen. Het was de beste benadering van RVZ die wij nog konden vinden. Met onze voorkeur voor de Manchestersound waren wij - afgezien van ons accent - evenwel buitenbeentjes tussen de collega's die Seattlegrunge als het ware werk beschouwden in die tijd. Het leidde zelfs tot wrijvingen.
Nooit zal door de stad lopen meer hetzelfde zijn, zo kondigde ik Massive (zo moesten ze van de Nieuwe Wereldorde toen even heten) voor de eerste keer aan. Een verwijzing naar de video, uiteraard. En niet alleen de video van The Verve verwijst naar dit nummer, er is zelfs een vast niet toevallige overeenkomst in vorm tussen de titels Bittersweet symphony en Unfinished sympathy.
Soft power uit waarlijk Cool Brittannia. Voorbij, voorbij....
Heb ik voor het eerst in mijn leven voor veejay gespeeld.
Goodnight and good luck.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten