La raison, c'est les autres

A majority of likely voters – 52% – would support a U.S. military strike to prevent Iran from building a nuclear weapon, and 53% believe it is likely that the U.S. will be involved in a military strike against Iran before the next presidential election, a new Zogby America telephone poll show.
Bron.

In het algemeen voel ik mij (ben ik) historicus - om precies te zijn historicus aangaande de politieke filosofie, waarbij het christen-anarchisme bij uitstek hoort. Maar polticoloog klinkt even kort en duidelijk. Een politicologisch oordeel hierbij, het komt op hetzelfde neer. Heb ik ook even het gevoel dat het een echte discipline is.

Deze cijfers weerspiegelen geen realiteit, maar iets waarvan de onderzoekers gezegd hebben dat zij het gemeten hebben. En hoe is deze schijnmeerderheid tot stand gekomen (let wel: de helft van de mogelijk kiesgerechtigden in de VS neemt in ieder geval al niet de moeite)? Maar laten we pour besoin de la cause aannemen dat de helft van de volwassen bevolking in de Verenigde Staten klaar is voor een aanval op Iran - uit te voeren door anderen uiteraard.

Is dit een geïnformeerde opinie? Niet waarschijnlijk. Hebben de peilers een blinde wereldkaart laten zien en de respondenten gevraagd of zij Iran kunnen aanwijzen - of de Verenigde Staten zelf, of beide? De uitkomst is ongetwijfeld een nog hoger aantal aan niet-wetenden dan er oorlogsbereiden zijn. En waar hebben we het dan nog over? Wat er verder aan overwegingen telt neem ik dan niet eens in de overwegingen mee. Bijvoorbeeld de propaganda dat Iran "de taliban" steunt. Of "Amerikaanse troepen" laat doden in Irak (zij hebben het volste recht natuurlijk daar te zijn).

De meerderheid van de kiezers in de VS is weer klaar voor een frisse vrolijke oorlog. Als de publieke opinie er daar voor is, is het streven gelegitimeerd - stel je voor, we zijn wel een democratie hoor. Dat er misschien meer mensen, zoniet de gehele mensheid, een rol in de overweging spelen hoeft niet eens in overweging genomen te worden.

De cijfers die er nu op wijzen dat er een grote meerderheid tegen de oorlog tegen Irak is geven alleen het besef weer dat deze oorlog verloren is. Bijna vijf jaar na de bezetting is het land in feite niet bezet, op een gedeelte van Baghdad na. Ook de oorlog in Afghanistan loopt op niets uit. De conclusie is niet: we houden er mee op. De conclusie is: we zoeken een nieuwe tegenstander. Of ook: deze (nieuwe) vijand is de schuld dat het niet lukt. Dit alles in het vertrouwen dat noch Rusland noch China een oorlog zal riskeren om Iran - of hun eigen oliepijpleidingen en -aanvoer - te beschermen. De paradox is, dat de VS de aanval om die reden niet lang kunnen uitstellen. Anderzijds is Rusland wel degelijk betrokken bij het streven naar kernenergie in Iran. In Washington moet men bewust of onbewust vertrouwen dat in Moskou en Peking wel rationele mensen aan de macht zijn, die geen boodschap hebben aan wat er per ongeluk en ten onrechte aan het einde van de bijbel is opgenomen en wat men daarbij verzonnen heeft. Meer dan de helft van de VS-respondenten denken dat het ogenblik dat zij naakt de hemel - omhoog is dat, voor de duidelijkheid - invliegen ook nabij is.

Rationelere overwegingen dan het volste recht te hebben de wereld te overheersen en zich te verbeelden christen te zijn kunnen er uit Washington niet verwacht worden. De wijsheid moet komen van de twee postcommunistische machten, de kleine kernmogendheden laat ik buiten beschouwing.

Rationaliteit: van Nederland hoeven we niets (opener van Trouw vandaag!) te verwachten.