Van een idee van de regering van de Verenige Staten om de olielanden in de Golf te bezetten heb ik wel gehoord in het midden van de jaren zeventig, na de olieboycot. Het waren verwarrende en verwarde tijden, de tijd van Pinochet maar ook van de val van Saigon en van Lissabon. Het leger van de VS zou de olievelden bezetten om de toevoer te handhaven, buiten de organisatie van olieproducerende landen - die veel te brutaal werd - om.
Ik vond die verhalen nogal paniekerig overkomen. De Golf werd beheerst door VS-getrouwe regimes, die niet elkaars vrienden waren (Iran tegenover Arabische monarchieën en Irak) maar die geen gevaar voor de VS of de olietoevoer vormden. Er was een guerrilla aan de gang in Dhofar, gevoerd door een organisatie die weids de bevrijding van het hele Golfgebied heette na te streven. Deze is een jaar later volkomen weggebombardeerd, door Britse en VS-bombardementesvliegtuigen. Waarom landen bezetten die braaf tegen de VS waren?
Het zou niet zo blijven. Iran viel weg. Irak annexeerde Koeweit, waarmee het van begin af aan, sinds het emiraat onafhankelijk werd in 1961, al gedreigd had.
En toen werd het scenario alsnog uitgevoerd, te beginnen met Irak?
Onder de naam De Onbekende Soldaat (Miles Ignotus) heeft Kissinger zelf in Harper's in 1975 de bezetting van de Golf aangekondigd onder het motto: Seizing Arab oil. De ambassadeur in Saoedi-Arabië, die niet wist dat zijn baas dit geschreven had, zei dat dit artikel het werk van een gek was. Daar had hij natuurlijk gelijk in.
Een voormaig CIA-medewerker over het grijpen van de Arabische (en Perzische) olie.
pfloa.gif)
Een afbeelding van het logo van de PFLOAG. Er is in 1975 een keer een solidariteitsdemonstratie geweest met dit bevrijdingsfront, in Amsterdam. Het was zaak niet met rode vlaggen te zwaaien hierbij. In die dagen was de vlag van Oman een effen rood doek. Jazeker, ik was er bij (en krimp ineen bij het zien van dat geweer, maar ik ontken niet) - wij waren voor socialisme zonder sluier op het Arabische schiereiland. Het ziet er dezer dagen naar uit dat men in Washington banger is voor de sluier dan voor de tegenstanders ervan - al is er eigenlijk helemaal geen lijn te ontdekken die van enig begrip voor welke zijde dan ook in de Arabische wereld getuigt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten