Na het overlijden van John Peel werd een box met 7"-singles gevonden in zijn schuur, die zijn dierbaarste geweest moeten zijn. Inbegrepen was So much in love van The Mighty Avengers. Hij heeft wel eens een jingle over zichzelf gedraaid uit zijn Amerikaanse tijd, waarin hij de Mighty Avengers aanbeval. Mooi, dat hebben we dan al gemeen.
Een piano als instrument bij een beatgroep maakte de sound vanzelf volwassener, voller en stuwender. Sterke voorbeelden: Bring it on home to me van The Animals (van een andere orde dan het origineel van Sam Cooke & Lou Rawls), Tobacco Road van de Nashville Teens, vrijwel alles van de Mojos en dus So much in love. Dat de wereld niet rechtvaardig is bleek uit het feit dat het nummer ergens bij 45 bleef steken in de Britse top-50. In die tijden, jongelui, was een hit nog een aanbeveling. Hoewel het hierdoor al anders werd.
De groep mocht uitproberen of het duo Jagger en Richard(s) geschikt was als makers van eigen nummers, zoals Lennon & McCartney. Gene Pitney (That girl belongs to yesterday) en de Searchers (Goodbye my love), en speciaal de Mighty Avengers mochten nummers van het Stonesduo uitbrengen terwijl de topband zelf nog covers van zwart-Amerikaanse muziek maakte. Tot en met de geseculariseerde spiritual The last time.
De Jagger-Richardsconnectie maakte het nog merkwaardiger dat de band geen hit heeft gehad. Blue turns to grey en Walking through the sleepy city - het mocht niet baten. Dee Shenderey had de groep eens in de studio op Luxemburg en zij vond het nodig te vragen wat de groep had toe te voegen aan al die andere groepen die er al waren. "Talent" zei de woordvoerder namens de band. Maar het hielp niet.
Ruim veertig jaar later verneem ik dat de Mighty Avengers na deze zoveelste geflopte single zijn voortgezet onder de naam Jigsaw, met ook een lid van Pinkerton's Assorted Colours en een van de Fortunes erbij.
Maar het zou nog bijna tien jaar duren voordat deze band een hit had. Een nummer dat verraadt dat de schrijvers Toast and marmalade van Tintin kenden, maar daar staat tegenover dat de superramp Supertramp op zijn beurt weer goed naar Sky high geluisterd zal hebben.
Talent is onloochenbaar maar wordt lang niet altijd gehonoreerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten