Een eindje achter mijn hoofdeinde begint het natuurgebied dat officieel tot Stiltegbied is verklaard. Je mag er tussen zonsondergang en zonsopgang niet komen - zou dit zijn omdat nachtdieren niet gestoord mogen worden?
Ach, nachtdieren. Wat vogels misschien. Een enkele in de nacht vliegende vleermuis (en de insecten natuurlijk waarop beide genoemde op azen). Bunzings. Vossen. Wat nou rust voor nachtdieren.
Een luid brullend geluid maakt mij wakker. Het wordt snel gevolgd door een iets zachter razen, en weer door een brul die de indruk wekt dat het vliegtuig enkele meters boven het huis vliegt en spoedig verderop zich in een kerktoren zal boren. De herrie gaat door tot het bijna licht is. Ik strijk alsnog de vlag, er zal geen wekker aflopen. Slechts weinigen hebben dit betrekkelijke geluk (ik mag uitslapen omdat ik ziek ben, nietwaar). Ook de scholen zijn inmiddels hervat.
Het is geen dagelijkse kost, het is juist onvoorspelbaar. Er zijn zat nachten waarin het gebrul niet plaatsvindt.
Het was waarschijnlijk niet eens zijn eerste zwendel, en zeker niet zijn grootste, maar toch. "De randen van de nacht", Wim Kok (PvdA), daarin mag wel gevlogen worden, dat zijn eigenlijk geen nachtvluchten. Van vier tot vijf - niet zeuren, vuile bunzing, dat je wakkergebruld wordt.
De blokkade van BP in Londen in verband met de lopende klimaatacties in Engeland werd mede gedaan door kameraden die ik vorig jaar ontmoet heb in Yorkshire. Ze voeren hun actie niet alleen namens mij, weet ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten