Een tekst, aankondiging van een tijdschrift De Vrije Communist, genaamd naar een tijdschrift van de Bond van Religieuse Anarcho-Commmunisten van ruim tachtig jaar geleden. Ik ben de tekst maar toevallig tegengekomen op Indymedia, waar ik niet vaak langskom. Ik heb het blad nog niet gezien.
Het gedeelte:
- Voor mensen die uitgaan van het bestaan van een vrije wil speelt ethiek een grote rol in het dagelijks leven. Iedere dag sta je voor de opgave om zo veel mogelijk de vrijheid te stimuleren en de dwang tegen te werken. Het kan niet zo zijn dat het meegaan met de kapitalistische stroom als politiek neutraal en vanzelfsprekend wordt gezien. Het is een (ethische) keuze, zoals het tegen de stroom in gaan een keuze is (waarbij duidelijk is dat de eerste keuze wordt beloond en de tweede keuze wordt bestraft). Dit besef hangt samen met het besef dat de werkelijkheid niet alleen de materie omvat, maar ook de geest. Er is niet alleen een maatschappelijke revolutie nodig, maar ook een innerlijke revolutie.
Het gebrek aan ethisch besef, door een mechanisch denken, heeft in het algemeen en ook binnen “links” veel schade veroorzaakt. Het heeft steeds weer de beheersing van de ene mens door de andere mens én de beheersing van de mens over de natuur met zich mee gebracht.
Je beschouwde jezelf al lange tijd als religieus, maar het speelde maar een kleine rol. Dat is veranderd. Het moeten zwijgen over religie ben je gaan opvatten als het moeten zwijgen over je drijfveren. Het is voor iedereen goed om over je drijfveren na te denken. Heel belangrijk hierbij is het begrip verbondenheid. Terwijl egocentrische types als managers, politici en religieuze leiders denken dat de wereld om hen heen draait zien de meer bescheiden mensen in dat ze een deel van een groter geheel zijn.
De Vrije Communist is algemeen religieus, kiest niet voor de ene of de andere religie. Samenwerking tussen mensen met verschillende religieuze achtergronden wordt gestimuleerd. Het anarchistische communisme is te verenigen met allerlei vormen van religie, bijvoorbeeld religieus atheisme, religieus humanisme, pantheisme, panentheisme, paganisme en de bekende religies. Voor dit blad is het heel belangrijk dat een verband wordt gelegd tussen religie en socialisme. In Nederland zijn daarvan het christen anarchisme en het christen socialisme de bekendste voorbeelden.
Uit den boze blijft natuurlijk het met dwang, van bovenaf, opleggen van religieuze voorschriften. We kennen dat maar al te goed van allerlei religieuze organisaties. Daarmee zijn ze net als politieke partijen onderdeel van een systeem dat mensen opsplitst in klassen. Maar een mechanisch, onverschillig atheisme past ook bij het kapitalisme. Autoriteit bloeit op onverschilligheid. [Einde citaat]
Het blad kiest - zoals ook de vooroorlogse religieus-anarchisten - voor geloof (eerder dan religie, uitgaande van de op Otto gebaseerde trits religie/godsdienst/geloof). Met het woord mechanisch in bovenstaande wordt vermoedelijk mechanistisch bedoeld, maar de bedoeling is volstrekt duidelijk. De slotzin is een mooie diagnose van waar het populaire nietsisme toe leidt.
Is het gebruik van de tweede persoon enkelvoud een teken van afstand van de eerste persoon, of een handreiking aan De Ander? Vragen, waarvan ik hoop dat ze spoedig opgelost zullen worden. Spannend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten