"Die christelijke cultuur, dat is nostalgie," zegt de Nijmeegse hoogleraar in de geschiedenis van het katholicisme, Monteiro, vandaag in Trouw. "Haar studenten hebben zelden nog eerste communie gedaan, slechts een enkeling is nog gedoopt, al vraagt diegene zich af waarin ze eigenlijk gedoopt is."
Kom, het kan altijd leuker. Hubert Slings, die iets is in Leiden, vertelt "hoe hij onlangs twee meisjes hoorde praten. De een had een kettinkje met een kruisje eraan, wat de ander 'heel gaaf' vond, maar nog mooier vond ze een kruisje met zo'n mannetje eraan." Lachen, gieren, brullen. Jammer dat Elsschot die al gedaan had, maar of Slings dat weet?
Blijkbaar kun je gerust de geschiedenis van het Nederlandse katholicisme doceren aan iemand die niet weet "waarin ze gedoopt is" - een uitdrukking die ik hoe dan ook niet begrijp: gaat het om het gebouw, de nattigheid of de Namen waarin? Haha, dat is natuurlijk deel van de rake grap.
Ja, Nederland ritselt van religie, ma non troppo. De katholieke-kitschzaak van Van Paridon op de Amsterdamse Nieuwezijds Voorburgwal is nu van Abdijkaarsen, verbonden aan de Egmondse abdij. Ik bezoek die winkel in Egmond regelmatig - het is de interessantste zaak in het dorp - en betreur het dat hij tot attractie is gemaakt met ruime parkeerplaats voor auto's en bussen. En nu hoef je er zelfs niet meer voor naar boven het IJ. De zaak in Amsterdam is niet open op zondag. Dat zal wel klandizie schelen.
Ook in de innerer Emigration blijft men als profeet onbegrepen en ongewenst, meldt Baudrillard droogjes.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten