19 mei, 2007

De dag dat ik mijn vrouw zou gaan slaan


Ooit was het mijn onafhankelijkheidsverklaring ze niet meer te dragen: hemmetjes. Die mouwloze, van wit tot beige in kleur variërende stukken ondergoed. Om redenen waarover ik het al te vaak heb gehad hier overwoog ik gisteren er op zijn minst een te halen.
In het Engels heet zo'n ding al jaren wife beater, en ik kan geen andere reden bedenken dan dat dit betekent dat mannen die dit dragen - liefst thuis zonder bovenkleding - hun vrouw slaan. Er is geen betere verklaring, en het schijnt ook echt zo te zijn, en de televisie speelt een hoofdrol in deze naamgeving. (Wij zagen ook opnamen van morsige lawaaiige arbeiders van Italiaanse afkomst in de VS voor ons - Papa don't preach).
Een wifebeater - maar plotseling schoot mij A. te binnen in zo'n gekleurd hemmetje als bovenkleding - sexy enne... als vrouwen het dragen heet het vast geen wifebeater, en ook geen hubbybeater. "Nee, dan heet het topje. Of tanktop," kreeg ik ten antwoord.
Tanktop. Het klinkt zo martiaal. Het blijkt te verwijzen naar badpakken, die je in swimming tanks draagt, zegt - jawel er is een lemma over - Wikipedia.
Het was bewolkt, het waaide hard - en het bleek knap warm buiten. En iedereen die zich op straat begeven had wist blijkbaar dat het warm zou zijn, behalve wij.
En waarachtig, nooit heb ik zoveel vrouwen in tanktops door de stad zien lopen als op deze dag waarop ik bij wijze van proef zo'n stuk ondergoed ging halen. Of misschien vielen ze mij alleen op deze dag op. Het is niet iets waar ik anders op let, overbodige mededeling wellicht. Straks wordt het nog een dwangneurose ze waar te nemen.
Ik hoop dat ik spoedig een bepaald antwoord kan geven op de vraag: wanneer bent u opgehouden uw vrouw te slaan?

Geen opmerkingen: