Maarten 't Hart heeft precies één belangwekkend boek geschreven, Ratten, dat ik hier als een dierenbevrijdingsmanifest heb aangeprezen.
Het helpt zeker niet dat ik deze licht kalende man in de tijd waarin hij als travestiet uit de kast was gekomen daadwerkelijk in mijn buurt zag lopen in jurk - maar goed herkenbaar als Maarten 't Hart. De rosse buurt is dichtbij - hij zou toch niet...
In ieder geval geen pose die mij voor de man inneemt. Ik ben zijn psychiater niet.
Hetgeen ook geldt voor zijn gereformeerde traumata. Ten eerste ben ik niet gereformeerd, nooit geweest ook (en ik vind het erg genoeg dat "mijn" kerk er zo nodig mee heeft moeten fuseren - waarschijnlijk terwille van de bedrijfsresultaten en de concurrentiepositie) en ten tweede houdt het met slechtgescheven rancune al snel op. En 't Hart heeft tenslotte ook niet meer in huis, net zo min als Kousbroek.
Met een curieus atheïstisch fossiel als Kousbroek en 't Hart als lijstduwers - en Cliteur erbij - bevond de Partij voor de Dieren zich op een hellend vlak. En Maartje 't Hart heeft met Pasen zijn beste jurk aangetrokken om voor de VARA-microfoon Marianne Thieme te manen het partijleiderschap op te geven, want dat is niet te verenigen met het belijdend lidmaatschap van wat 't Hart als een gevaarlijke sekte aanduidt.
Enfin, met mooi ingehouden venijn over 't Harts jurken heeft Marianne Thieme op haar log het laatste woord, waaruit ik dit citeer:
- De Partij voor de Dieren is een seculiere partij die mensen verenigt op thema’s als mededogen en duurzaamheid. Wie anders wil, moet elders zoeken.
Ik zal mijn tijd en energie gewoon blijven steken in het bestrijden van dierenleed. Dat boeit mij persoonlijk meer dan een soort van seculiere inquisitie die het bestrijden van godsdienst als doel in zichzelf lijkt te beschouwen. [einde citaat]
Helaas - het was te voorzien en te voorkomen geweest. En tenslotte waren behalve Kees van Kooten die lijstduwers ook geen echte stemmentrekkers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten