Hier staat een tekst die er sterk aan doet denken, en misschien is betrokkene de schrijver van de tekst op de flyer voor de Pinksterlanddagen in Appelscha voor dit jaar.
Ik ben twee keer op de camping Tot Vrijheidsbezinning geweest. Een keer fietsende in een ruime boog om de voormalige Zuiderzee. We hadden net - om ons extra thuis te voelen in Friesland - een fles beerenburg gekocht en merkten dat we daar alleen in de beslotenheid van de tent gebruik van konden maken op de anarchistische camping. Tsjoch!
Het kampeerterrein is prachtig gelegen, maar wat mij beklemde was dat ik het gevoel had dat wij argwanend werden bekeken maar dat niemand zelfs maar die argwaan verwoordde. De tweede keer was bij de Landdagen zelf, om een verslag te maken voor La Ligna. Ik vond de stemming landerig, het was mooi warm weer en het was leuker het Fochteloërveen op te lopen dan als toehoorder toegelaten of uitgesloten te worden bij een bijeenkomst over anarca-feminisme.
Ik heb begrepen dat de landerigheid intussen voorbij is. Maar ik heb mijn eigen geschiedenis van niet gaan. De eerste keer was reeds in 1970, toen het Instituut voor de Wetenschap van de Politiek in Amsterdam bezet was (Karl Marx Instituut was het maar even gedoopt). In Appelscha zou een strategische discussie gehouden worden waar vertegenwoordigers m/v van de studentenbeweging bij moesten zijn. Maar het instituut moest toch ook gevuld blijven, minimalistisch wellicht. Dus ik was in Amsterdam. En voor wie vragend fronst bij alleen al de naam Karl Marx in dit verband: ik weet dat er geen intenser beleefde maand geweest is of zal komen in mijn leven, bepalend voor mijn beeld van de wereld, en jazeker, Karl Marx speelt daar een rol in, en dat heeft niets met partijen te maken.
Het jaar daarop heb ik in de zon op het balcon Voor een libertair marxisme zitten lezen van Daniel Guérin, net gekocht, belangrijk!
Tot en met het punt waarop ik (weer) in een kerkelijke omgeving Pinksteren vierde - ieder jaar een reden om niet te gaan. Verleden jaar was er het christen-anarchistisch treffen in Leeds. Dit jaar kan ik mij helaas beroepen op een gebrekkige gezondheid. Misschien eindigt hier dan ook de reeks redenen - hoewel, volgend jaar komt Leeds weer in beeld. Wie weet.
De tekst aan een gehele kant van de flyer, een mooie tekst die op het net behoort te staan - bij dezen dan:
...En geef me dan een landje
voor al mijn vrienden
waar de zon altijd schijnt
met een boom om onder te liggen
Met een taal zonder woorden
voor politie of autoriteit
of grens of geld of lelijkheid
en vele woorden voor spelen
Een plek waar veel fruit groeit
en waar relaxte goden leven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten