Gisteren vrijwel de gehele dag besteed aan zwalken over zogeheten schoolreüniesites - door het toeval en de serendipiteit die het bestaan op het net nu eenmaal tekent.
De beste site is die, welke ook zijn handje ophoudt, voor een euro per maand. Nou, zo dol was ik zeker niet op school, ook al is het niet veel geld. Maar het idee iedere maand daar te vertoeven benauwt mij.
Wat leert mij de rondgang? Blijkbaar kun je de naam van de klasgenote waar je ten minste een avond mee hebt ziten kussen en weet ik veel verder (het punt waar je weggaat als niet-participant in wat men kleven noemde) - vergeten en dit uitdragen. Voor mij een onvergetelijke klote-avond, voor de klever geen onvergetelijk feest.
Je kunt zelfs je eigen afzwaai-jaar vergeten (vind ik echt knap).
En dat ik niet onvergetelijk ben, des te beter. Aangenaam, ik presenteer u Hans de Kraai (met een vraagteken achter de naam) op de aanvallige leeftijd van achttien jaar, en zo te zien torst hij vrijwel alle leed van de wereld. Vlak voor het schriftelijk eindexamen. Jasje-dasje, mantelpakje - gymnasium, dat wel, maar weer een aardige illustratie van de onzin over de jaren zestig. Op grond van portretrecht kan ik wel mijzelf presenteren, niet de gehele foto - alsof het u zou interesseren.
Misschien plaats ik mijn tobbende zelf wel in mijn profiel, heeft u verder ook iets om naar te kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten