Vogeldagboek (zie links links) citeert een lezer:
"Dieren kunnen zich niet 'invoelen' in het leven van anderen. "Alles draait om voortplanting en voedsel. Zolang het geen voortplantingsseizoen is draait het om voedsel. Als vechten (territorium) meer energie kost dan het oplevert aan voedsel dat je kan vinden, vecht je niet en zoek je liever je kostje bij elkaar. Maar als je de kans krijgt om op eenvoudige manier een voedselconcurrent te elimineren, doe je dat gewoon". "
Dit alles onder het motto dat je geen menselijke eigenschappen aan dieren moet toeschrijven. Een dier gaat gerust een soortgenoot te lijf als het zo uitkomt.
Een voortdurend calculerend concurrerend dier dat zijn naaste liefst om zeep helpt als het uitkomt - ja, Mees, zo staat het in het theorieboek, het opdrachtenboek en het toepassingen boek bedrijfseconomie. Niets menselijks hoor, gewoon natuurlijk.
De opdracht de andere wang toe te keren en je naaste lief te hebben, en vooral ook hen die je haten te vergeven en lief te hebben - het gaat lijnrecht tegen de directieven van Moeder Natuur in. Evenals de gedachte aan wederkerig hulpbetoon.
Goddank, zeg ik dan maar. Dan maar geen Moeder Natuur. Maar het zit natuurlijk (excuseer) anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten