Uw diepste geheime angst

Elke dag heeft zijn eigen kwaad... de onvermijdelijke reclamezuilen hameren in op een toiletpot en verkondigen: Win het toilet van je dromen!
Gek eigenlijk, die opmars van de gebiedende wijs van het werkwoord winnen. Grammaticaal bestaat de vorm natuurlijk, maar naar de betekenis van het woord zou er toch het asteriskje van de onbestaanbaarheid voor moeten staan. Net als hier: *Wees toch eens spontaan! of *Maak kans op....
Ik weet natuurlijk niet hoe het met u gesteld is, maar ik kan mij niet voorstellen dat het bij u zoveel anders is. Het toilet mijner dromen is een akelige zaak. Jarenlang was het ergens achter een gordijn in de zitkamer met visite, in de hoop dat "ze het niet zagen". De laatste tijd is het een bezemkast in een soort houten barak, waar altijd drollen in de goot drijven, en waarbij altijd wel iemand de deur opentrekt of plotseling blijkt te wonen. Laatst was het zelfs een heuse dakgoot ("hopelijk zien zij het beneden niet").
Dromen van urineren zijn volgens mij altijd problematisch. Met dromen over defaecatie heb ik geen bewuste ervaring. Maar ik kan mij niet voorstellen dat dat nou eens op een pot zou gebeuren die ik zelf in huis zou willen hebben.

Net onder de douche vandaan komend zag ik donkere vlekken op de vloer liggen. Het leek op de vlekken die de spontaan door luchtvochtigheid in vloeibare staat overgegane droppastilles hadden gemaakt een paar dagen eerder. Maar die had ik toch weggegooid? Waar ik bij stond viel er weer zo'n donkere druppel. Bloed gutste langs mijn nauwelijks afgedroogde benen.
Jaren geleden had een lieve maar blijkbaar wat overbezorgde huisarts mij naar de huidarts gestuurd met een verdacht plekje - vond zij. De gordelroos waarvoor ik kwam interesseerde haar niet (nou ja, dat kan ik mij ook wel weer voorstellen). In de week voor de afspraak zag ik het einde opeens dichterbij dan ik ooit had durven denken. En in die week las ik ook nog een verhaal van Youp van 't Hek over zo'n plekje - maar bij hem bleek het loos alarm.
De huidarts vertelde mij dat het een aardbei-angioom was, een groeisel als einde van een adertje. Soms springt het adertje en dan denken mensen: een bloedende moedervlek, het einde nadert. Geen reden tot paniek, geen kans op metatase. Hij brandde er een stel weg. Ik vertelde maar niet dat ik er ook een op een Delicate Plaats had. Die nog wel eens de hebbelijkheid heeft te gaan bloeden. De kans dat het angioom last heeft van schuring is groter dan elders. Toen ik mijn crèmekleurige broek aan had gedaan bekroop mij de angst dat het nog een keer zou gebeuren en dat het zou doorlekken.
Hebben vrouwen witte kleren aan als zij in hun maandstonde zijn? In ieder geval is dat te voorzien. Een man met bloedvlekken in zijn kruis zal zeker door omstanders niet als meelijwekkend worden bekeken. Vrees ik. De vrees werd weggespoeld door de malle reclamezuil.