Meditatief

Laatst vertelde ik Lief van de drumsolo uit Unsquare dance die plotseling in mijn hoofd bleek door te spelen aan een winderig strand. "Dan was je in de meditatieve modus," zei zij, "het is moeilijk daar in te komen." Is dat zo? Zij heeft er voor doorgeleerd, over woestijnvaders en vooral -moeders - monniken die de gehele dag het Jezusgebed bidden hebben dit dus als het ware als onderlaag in hun brein, zoals dit ook met muziek kan. Het zal ook met het oemanepadmehoem kunnen. Is mediteren dan zo makkelijk, of lukt het op een ogenblik waarop je er niet op verdacht bent (zet net Unsquare dance op in je hoofd..)?
Hoe het ook zij, het lijkt mij dat de meditatieve modus bepaald wordt door de hersenstam, het reptielenbrein zogezegd, de oudste hersenlaag. De hersenen die ons - zelfs als we het niet zouden willen - laten ademhalen.
Wellicht is daarom juist de ademhalingsmeditatie zo moeilijk. Deze vraagt immers juist bewuste ademhalingsactiviteit - een meditatie die zich als het ware tegen de hersenstam verzet. Is dat dan de soort meditatie waarvan Bonhoeffer zegt dat je blij mag zijn als je het een minuut volhoudt? Of toch juist de hersenstam-meditatie? In de "westerse" christelijke wereld is tot voor kort meditatie in het algemeen een vreemde wereld geweest.